به نظر من خواننده که اگر در

از حیوانات مثال زده اید؛ شما از یک روانشناس حیوانات سئوال کنید، به شما خواهد گفت که مثلا هر گربه ای برای خود شخصیت منحصر بفردی دارد و با بقیه گربه ها متفاوت است؛ حال چه رسد به انسانها.
همین حالا در همین سوریه و عراق، یک عرب هست که سر انسانهای بیگناه را می برد یا به زن و بچه مردم تجاوز میکند، یک عرب هم هست که به هزینه شخصی و به خطر انداختن خود، چند ده زن ایزدی را می خرد و آزاد میکند. خاطرات زنان ایزدی فرار کرده از دست داعش را اگر بخوانید، خواهید دید که اکثر آنها با کمک انسان دوستان عرب رها شده اند. یک کرد هست که از خلق و سرزمین خود تا پای جان دفاع میکند، یکی هم هست که میشود سلفی و پرچم داعش را میگیرد دستش و توی خیابانهای سنندج مانور میدهد. اما از نظر شما همه چیز به تبار بر میگردد. مثلا آن عرب انسان دوست، حکما عرب نیست و آریایی و کردتبار است و آن کرد خشک مغز سلفی حتما عرب تبار است. خوب، چه میشود کرد. این هم سطح فکر رشد نیافته شماست دیگر! نهایتا انسانها را باید همان طور که هستند قبول کرد و ما هم ناچاریم شما را همین طور که هستید بپذیریم.
فقط یک نکته! و آن هم اینکه واقعا انسان افسوس می خورد که ای کاش به جای شما یکی از میلیونها کودک با استعداد ولی ندار و کم امکانات، شانس آن را می یافت که در کشوری که شما ساکنید، اجازه اقامت و تحصیل بگیرد. آن وقت حتما به جای نفرت پراکنی و کین نامه نویسی، وقتش را وقف خدمت به انسانها می کرد. این جور مواقع آدم با تمام وجود حس میکند که دنیا تا چه اندازه ظالم و بی عدالت است.