دید آزاد اومولوی گرامی ، یک
آ. ائلیار
دید آزاد اومولوی گرامی ، یک نگاه تشکیلاتی ست به جنبش رفع تبعیض ملیتها. این دید
اشکال دارد:
- تشکیلات های ملیتها را نمی بیند. مانند احزاب کردی و احزاب آذربایجانی را. و غیره را .
-حزب «یئنی گاموج» در داخل تشکیل شد و رهبرانش الان توی زندان هستند.
و احزاب کردی و چپ هم قدغن .
-در خارج شخصیتهای آذربایجانی که معروفیت خاص و عام دارند حتی برای خارجی ها کم نیستند.
راه حل آن است که حکومت سرعقل بیاید اختناق را بردارد اجازه دهد احزاب ملیت ها و چپ آزادانه فعالیت کنند.
آنوقت کسانی که دوست دارند نماینده ی یک حزب باشند با «فوگل-کراوات و عکسهای پوستری» همه جا حضور می یابند.
مشکل نه خارج و نه داخل نشینان است،بل در خود حکومت است که «آزادی احزاب و تشکلها» را نقض کرده است.
مشخصات افراد پلیس و مأموران و شخصیتهای سیاسی حکومتی خود را از مردم مخفی میکند.چرا؟
قضات دادگاه هایش با اسامی مستعار حکم و حکم اعدام صادر میکنند! چرا ؟ در کدام کشور قضات از اسامی مستعار استفاده کرده حکم صادر میکنند؟
حکومتی که خود سرتاپایش مخفی کاری ست و هر چیزش را از مردم مخفی میکند -مخالفان سیاسی اش را در داخل و خارج ترور میکند - در بازداشت و زندان با روبند و پیش بند مردمش را به چهارمیخ میکشد و هرکس خواست حقوقش را مطرح کند به زندان و شکنجه و اعدام می سپارد، از فعالان ملیتها و چپ میخواهند در خارج و داخل خود را علنی کنند؟ والله خیلی روی میخواهد...
- اورمولوی گرامی، در دموکراسی که رأیها مخفی داده میشود، -حتی در دیکتاتوری مذهبی ایران نیز- و اگر از یکی بپرسی درآمد ماهانه ی شما چقدر است جواب «به تو مربوط نیست» دریافت میکنی، و در دنیای مجازی حفظ شخصیت هر انسان جزو حقوق طبیعی اوست،شما چه اصراری دارید بدانید فلان نویسنده ی انترنتی که تنها نظریاتش را بیان میکند«کجا زندگی میکند و مشخصاتش چیست» و نتیجه میگیرید که «فلانی ها» در خارج زندگی میکنند؛ و نظریات این نویسندگان «حساسیت» ایجاد میکند ؟ چه علاقه ای به این کار دارید؟
- نویسندگان تنها بیان نظر میکنند . اینکه کسی توجه میکند یا نمی کند به نویسنده مربوط نیست. مگر اینکه حکومت منافع خود را در خطر بیند و «حساسیت» یا «توجه خواننده» را به سخن فلان نویسنده «جرم قلمزن» حساب کند و سخن از «حساسیت» بزند. این هم نشانه ی «نادانی و احمق بودن حکومت» است که نمیخواهد قبول کند «سعادت همه در آزادی بیان است.» به ویژه در سخن کسانی که «حساسیت» ایجاد میکند.
حکومتی که خود سرتاپایش مخفی کاری ست و هر چیزش را از مردم مخفی میکند -مخالفان سیاسی اش را در داخل و خارج ترور میکند - در بازداشت و زندان با روبند و پیش بند مردمش را به چهارمیخ میکشد و هرکس خواست حقوقش را مطرح کند به زندان و شکنجه و اعدام می سپارد، از فعالان ملیتها و چپ میخواهند در خارج و داخل خود را علنی کنند؟ والله خیلی روی میخواهد...
- اورمولوی گرامی، در دموکراسی که رأیها مخفی داده میشود، -حتی در دیکتاتوری مذهبی ایران نیز- و اگر از یکی بپرسی درآمد ماهانه ی شما چقدر است جواب «به تو مربوط نیست» دریافت میکنی، و در دنیای مجازی حفظ شخصیت هر انسان جزو حقوق طبیعی اوست،شما چه اصراری دارید بدانید فلان نویسنده ی انترنتی که تنها نظریاتش را بیان میکند«کجا زندگی میکند و مشخصاتش چیست» و نتیجه میگیرید که «فلانی ها» در خارج زندگی میکنند؛ و نظریات این نویسندگان «حساسیت» ایجاد میکند ؟ چه علاقه ای به این کار دارید؟
- نویسندگان تنها بیان نظر میکنند . اینکه کسی توجه میکند یا نمی کند به نویسنده مربوط نیست. مگر اینکه حکومت منافع خود را در خطر بیند و «حساسیت» یا «توجه خواننده» را به سخن فلان نویسنده «جرم قلمزن» حساب کند و سخن از «حساسیت» بزند. این هم نشانه ی «نادانی و احمق بودن حکومت» است که نمیخواهد قبول کند «سعادت همه در آزادی بیان است.» به ویژه در سخن کسانی که «حساسیت» ایجاد میکند.