سهیلای گرامی،

راه انداخته اند. اما شرایط هر «مکان و زمان» و توازون نیروها ، فرق میکند.
من کمی خوش بین هستم. احتمال اینکه در فردای ایران «جنگ داخلی و کشتار توسط ناسیونالیستهای افراطی» رخ بدهد «خیلی کم» است. اما منتفی نیست.
دلیل این مسئله هم «عدم خشونت گرایی نسلهای جوان» جامعه ی ایران است. و تجربه ی حکومت اسلامی خشونتگر.
از سوی دیگر با وجود دموکراسی و رشد نیروهای مترقی امکان جذب نیرو توسط جریانهای ارتجاعی فوق العاده کاهش مییابد.
اما روشنگری در مورد این جریانها ضروری ست و مسئله را لازم است جدی گرفت.

«مسئله جدایی خواهی» هم از عوامل جنگ احتمالی میتواند باشد. با حل مشکل « اداره ی امور محلی و رفع تبعیض » جدایی خواهی میتواند دلیل خود را از دست بدهد. در ضمن اگر ملتی با اکثریت آرا خواست جدا شود در دموکراسی امکان پذیر است و می توان مسئله را مسالمت آمیز مثل دیگر نکات جهان حل نمود. و نیازی به خشونت نیست.

اما چرا رژیم «شعار استقلال و جدایی آذربایجان » را خودش هم تبلیغ میکند؟ رجوع شود به سند دست ساخته ی رژیم تحت عنوان «کوبانی، کوبش طبل نسل­کشی ملت تورک آزربایجان و اشغال خاک آزربایجان جنوبی »
www.iranglobal.info/node/40085
دوستانی که علاقه دارند میتواند در این مورد نظر بدهند. این شعار به نفع رژیم است و از آن سود میجوید ولی چگونه و چرا؟ چه هدفی دنبال میکند؟