جنبش جمهوری خواهان دمکرات
Anonymous
جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک تنها توانسته ست دو "نه" بگوید: یک نه به سلطنت و دیگری به جمهوری اسلامی ولی موفق به ارائه هیچ مضمون مشخصی برای آینده سیاسی ایران نگردیده ست. . .
آخر جنبشى را كه وجود خارجى ندارد چگونه ميتوان ايجاد كرد. جنبش‌ها را مى‌توان جهت داد وبا برنامه مشخص رهبرى وهدايت كرد ولى نميتوان آنها را ازهيچ بوجود آورد و خلق كرد. جنبش مشروطه را در نظر بگیرید که توسط سوسیال دمکرات ها یا اجتماعیون عامیون جهت گرفت وگرنه در حد همان چند روحانی که در شاه عبدالعظیم بست نشسته بودند باقی میماند و چیزی درحد جنبش تنباکو میشد.
ازین رو ج د ل راه به جائى نبرد و با وجود داشتـن تئوريسين‌هاى بنام بازمانده ازپيش از انقلاب ٥٧ تنها توانست به رژيم هاى سلطنتى و اسلامى "نه" بگويد ولى هرگز نتوانست در باره هيچ يك از موارد مشخص رژيم آينده ايران به توافقى هرچند كوچك دست يابد: دمكراتيك بودن را براى رد سلطنت مطرح نمود و لائيك بودن را در مخالفت با اسلامى بودن رژيم فعلى ولى نتوانست با طرح موارد اثباتى، همچون حل مسئله ملى با ارائه نوعی از فدرالیسم برای ايران، آلترناتيوى براى رژيم فعلى مطرح سازد. شرکت نمایندگان احزاب کردی در جلسات کنگره ازین رو نمی توانست چیزی بیش از "خالی نبودن عریضه" باشد.
اصرار آقایان در جنبش بودنشان، از یکسو با نفی مبارزه ایدئولوژیک در میان تشکیلات موجود درآن با هدف دستیابی به هژمونی یک برنامه مشخص آنرا بشکلی یکسان و یکنواخت درمی آورد و از سوی دیگر دست و پای آنها را در اتخاذ تاکتیک های مشخص می بندد بخصوص زمانی که برنامه مبارزاتی در داخل کشورمطرح است و رژیم فاشیسم مذهبی اجازه هیچ فعالیتی را درخارج از چارچوب نظام مذهبی اجازه نمی دهد. ازین رو جدل به گردهم آئی روشنفکران برج عاج نشینی تبدیل شده ست هرچند که آقای درویش پور منکر آنست.
ازین رو ج د ل راه به جائى نبرد و با وجود داشتـن تئوريسين‌هاى بنام بازمانده ازپيش از انقلاب ٥٧ تنها توانست به رژيم هاى سلطنتى و اسلامى "نه" بگويد ولى هرگز نتوانست در باره هيچ يك از موارد مشخص رژيم آينده ايران به توافقى هرچند كوچك دست يابد: دمكراتيك بودن را براى رد سلطنت مطرح نمود و لائيك بودن را در مخالفت با اسلامى بودن رژيم فعلى ولى نتوانست با طرح موارد اثباتى، همچون حل مسئله ملى با ارائه نوعی از فدرالیسم برای ايران، آلترناتيوى براى رژيم فعلى مطرح سازد. شرکت نمایندگان احزاب کردی در جلسات کنگره ازین رو نمی توانست چیزی بیش از "خالی نبودن عریضه" باشد.
اصرار آقایان در جنبش بودنشان، از یکسو با نفی مبارزه ایدئولوژیک در میان تشکیلات موجود درآن با هدف دستیابی به هژمونی یک برنامه مشخص آنرا بشکلی یکسان و یکنواخت درمی آورد و از سوی دیگر دست و پای آنها را در اتخاذ تاکتیک های مشخص می بندد بخصوص زمانی که برنامه مبارزاتی در داخل کشورمطرح است و رژیم فاشیسم مذهبی اجازه هیچ فعالیتی را درخارج از چارچوب نظام مذهبی اجازه نمی دهد. ازین رو جدل به گردهم آئی روشنفکران برج عاج نشینی تبدیل شده ست هرچند که آقای درویش پور منکر آنست.