آقای توکلی عزیز، اگر شما واقعا فکر می‌کنید «اگر هر کسی بجز خمینی قدرت را می گرفت وضع بهتر از این بود»، شاید، فقط شاید تاریخ معاصر کامبوج را یا نخوانده‌اید و یا فراموش کرده‌اید. خمرهای سرخ در چهار سال حکومتشان 2 میلیون از 8 میلیون جمعیت کامبوج را کشتار کردند، آنهم گاهی به بهانه‌های پیش پاافتاده مثل داشتن عینک! ولی بحث بر سر اینها نیست. بحث برسر آلودگی عمیق چپ ایرانی به ننگ همکاری با شکنجه‌گران و آدمکشان است. سوآل بسیار ساده است و به این اعوجاج احتیاجی ندارد: «کسانی که در موضع اپوزیسیون و در خانه‌های تیمی رفیق همرزم خودشان را به جرم عاشق شدن اعدام انقلابی می‌کردند، اگر به قدرت می‌رسیدند با مخالفینشان چه رفتاری در پیش می‌گرفتند؟» یا «کسانی که آدمکشی مثل خلخالی را کاندیدای خودشان کرده بودند، اگر به قدرت رسیده بودند با مخالفینشان چه رفتاری می‌کردند؟» پس حرف آقای خویی که "می‌توانستیم" به هیچ
آقای توکلی عزیز، اگر شما
آقای توکلی عزیز، اگر شما
Anonymous
وجه قصاص قبل از جنایت نیست. چپ ایرانی در امتحان انقلاب بهمن و وقایع بعد از آن شرکت کرد و مفتضحانه مردود شد. کسی که بروی رفیق سازمانیش اسلحه بکشد و او را به قتل برساند، هزار بار بدتر از پولپوت عمل خواهد کرد، اگر روزی قدرت را بدست بگیرد. کسی که نوجوانان بیگناه را با علم به اینکه شکنجه و اعدام خواهند شد به شکنجه‌گران "لو بدهد" بی شک خودش مثل پولپوت شکنجه خواهد کرد و اعدام خواهد کرد، اگر قدرت در دستانش باشد. خویی یک حقیقت ساده را با شجاعت بیان کرده است، بد نیست که شما هم شجاعت شنیدن حقیقت را داشته باشید.