چرا این مقاله محصول رژیم است؟
آ. ائلیار
چرا این مقاله محصول رژیم است؟
رژیم سیاستهای ثابت مشخصی را درمورد مسایل پیش می برد.هر گاه آن سیاست منطق با یک کار صورت گرفته باشد- گویند «یک سیاست حکومتی»ست.
کسی که سیاست حکومتی را اجرا میکند کارش نظیرکارحکومت است.
افراد غیر حکومتی هم به اشتباه کار حکومت را انجام میدهند ولی وقتی کار، ادامه دار منطبق با کار حکومت باشد واضح است که مسئله اشتباه مقطعی نیست ویک سیاست جا افتاده و دنباله دار است .
از این رو تنها حکومتی ها سیاست مسلط را پیش می برند نه افراد دچار اشتباه.
اگر چه «آدمهای بی تجربه و برخی جوانان » ناآگاهانه درسیاست حکومت گیر میافتند و سالها آنرا دنبال می کنند تا زمانیکه سرشان به سنگ بخورد و متوجه بشوند که به «تله سیاست حکومت» افتاده و کار آنرا پیش برده اند. یکی از اهداف حکومت هم همین به «تله انداختن افراد غیررژیمی توسط سیاست خودش» است. این افراد سپاهیان بی مزد حکومت اند.
که توسط سپاهیان مزدبگیر دورخود ایجاد میکنند.
پس دلیل اول :
«سیاست ادامه دارومسلط حکومت بر یک خط و کار است»که نشان میدهد کار کار حکومت است.
دلیل دوم ادبیات کار است. ادبیات حکومت با ادبیات مخالفان متفاوت است. مثل تفاوت ادبیات خمینی با ادبیات سکولار.
دلیل سوم جمع دو دلیل اول و دوم است. یعنی سیاست رژیم +ادبیات رژیم.
دلیل چهارم دلیل خبری ست که رژیم چه کارهایی میکند: مثل درست کردن سایت-دادن تئوری-درست کردن گروه و جا دادن افراد خود به نام کامنت نویس-نویسنده- خبرنگارو غیره و حتی درست کردن محافل مدنی-اجتماعی.
دلیل پنجم «مشاهده ی کارهای حکومت» در یک موضوع ست.
دلیل ششم «تکیه ی حکومت بر یک اختلاف واقعی» و تبلیغ خط خود بر آن اختلاف یا زخم است: برای مثال:
ما میدانیم در بین فعالان آذربایجانی اختلاف فکر و اختلاف تشکیلاتی و حتی بین افراد از نظر منش اخلاقی و شخصیتی تفاوت و اختلاف» وجود دارد و اینها هم طبیعی ست که آدم با دیگری در برخی چیزها فرق و اختلاف » داشته باشد.
اما «سیاست رژیم اینجا آن است که این افراد را به جان هم بیاندارد و«کار سیاسی-مدنی » را نابود کند.
چکار میکند؟ میاید روزانه صدها مطلب توسط عوامل خود می نویساند و به سایت ها ارسال میکند که : فلان فعال چنین گفت و کرد و بهمان فعال این و آن خلاف را انجام داد و آن دیگری فلان و فلان کرد. ازهمه چیز فاکت میاورد و تحقیقاتی و با نام و نشانی فعالان.
خوب آدم ساده اندیش و بچه سیاسی هم فکر میکند «بابا طرف درست نوشته من خودم دیده ام که فلانی فلان کار را انجام داد در فلان مجلس -این نوشته کارحکومت نیست. کار خود فعالان است.».
بعد وقتی در نوشته خود حسابی همه را بجان هم انداخت و حتی آنها را بی آبرو کرد به خیال خودش- میاید در پایان مطلب برای «رد گم کردن »می نویسند :«من اینها را دلسوزانه مطرح کردم که جنبش استقلال طلبانه ی ما پیروز شود-زنده باد استقلال آذربایجان!»
بعد کسی مثل «جناب ناظر» میاید مثلاً می گوید« آقا این انتقاد دلسوزانه است و همه درست اند و ما شاهد بودیم و نویسنده در آرزوی سربلندی آذربایجان است.»
اما مشکل « ظاهر قضیه نیست بل باطن آن است» ما پرده ی ظاهری قضیه را جر میدهیم: چگونه؟
نگاه میکنیم : یک روز 10 مطب در مورد اوبالی میاید به سایت-روز بعد 15 مطلب در مورد چهرگانی-روز دیگرو دیگر درمورد محمود فلان و حسن و حسین بهمان و الی آخر. بعد شروع میشود در مورد کردها 20 مطلب- در مورد ارمنی ها- فارسها- جهودها و وو و در عرصه های مختلف هی به دست ما میرسند.
با اجازه همه اینها را توسط کارشناسان ماهر و زبده و پرتجربه از زاویه سیاست- ادبیات- اصطلاحات- دستورزبان- انشاء- نقطه و ویرگول- تکیه کلام- وغیره بررسی میکنیم. خبرهای رسیده از کارها را اضافه میکنیم. اسامی نویسندگان را دنبال میکنیم و برخی کارهای لازم دیگررا هم انجام میدهیم تا به نتیجه مطمئن میرسیم که دارد «یک کار سیستماتیک درمورد موضوع مشخص انجام میگیرد درطول سالها.» این کار را تنها حکومت میتواند انجام دهد نه دیگری. با چنین پروسه ای پرده ی ظاهر را میدریم.
در مورد مقاله ی بالاهم این پروسه صورت گرفته است. با توجه به اینکه سیاست رژیم در رابطه با «مسئله ملی و اختلاف بین مردمان مختلف»همان روش قدیمی «تفرقه بیانداز و حکومت کن» است روشن میشود که سیاست دنبال شده در مقاله مسایل را در ارتباط با « دوستی و هم زیستی و همبستگی و حفظ حق و حقوق متقابل در ارتباط با مبارزه متحدانه علیه حکومت مطرح نمی کند بل درجهت ایجاد دشمنی ودرگیری طرح میکند» دقیقاً سیستماتیک همان سیاست وخط «تفرقه وحکومت کن» را دنبال میکند.
من درمقالاتم به همه موضوعات مطرح شده در این مقاله پرداخته ام اما از زاویه ایجاد همبستگی علیه حکومت نه از زاویه ی ایجاد دشمنی بین دوخلق.
پس دلیل اول :
«سیاست ادامه دارومسلط حکومت بر یک خط و کار است»که نشان میدهد کار کار حکومت است.
دلیل دوم ادبیات کار است. ادبیات حکومت با ادبیات مخالفان متفاوت است. مثل تفاوت ادبیات خمینی با ادبیات سکولار.
دلیل سوم جمع دو دلیل اول و دوم است. یعنی سیاست رژیم +ادبیات رژیم.
دلیل چهارم دلیل خبری ست که رژیم چه کارهایی میکند: مثل درست کردن سایت-دادن تئوری-درست کردن گروه و جا دادن افراد خود به نام کامنت نویس-نویسنده- خبرنگارو غیره و حتی درست کردن محافل مدنی-اجتماعی.
دلیل پنجم «مشاهده ی کارهای حکومت» در یک موضوع ست.
دلیل ششم «تکیه ی حکومت بر یک اختلاف واقعی» و تبلیغ خط خود بر آن اختلاف یا زخم است: برای مثال:
ما میدانیم در بین فعالان آذربایجانی اختلاف فکر و اختلاف تشکیلاتی و حتی بین افراد از نظر منش اخلاقی و شخصیتی تفاوت و اختلاف» وجود دارد و اینها هم طبیعی ست که آدم با دیگری در برخی چیزها فرق و اختلاف » داشته باشد.
اما «سیاست رژیم اینجا آن است که این افراد را به جان هم بیاندارد و«کار سیاسی-مدنی » را نابود کند.
چکار میکند؟ میاید روزانه صدها مطلب توسط عوامل خود می نویساند و به سایت ها ارسال میکند که : فلان فعال چنین گفت و کرد و بهمان فعال این و آن خلاف را انجام داد و آن دیگری فلان و فلان کرد. ازهمه چیز فاکت میاورد و تحقیقاتی و با نام و نشانی فعالان.
خوب آدم ساده اندیش و بچه سیاسی هم فکر میکند «بابا طرف درست نوشته من خودم دیده ام که فلانی فلان کار را انجام داد در فلان مجلس -این نوشته کارحکومت نیست. کار خود فعالان است.».
بعد وقتی در نوشته خود حسابی همه را بجان هم انداخت و حتی آنها را بی آبرو کرد به خیال خودش- میاید در پایان مطلب برای «رد گم کردن »می نویسند :«من اینها را دلسوزانه مطرح کردم که جنبش استقلال طلبانه ی ما پیروز شود-زنده باد استقلال آذربایجان!»
بعد کسی مثل «جناب ناظر» میاید مثلاً می گوید« آقا این انتقاد دلسوزانه است و همه درست اند و ما شاهد بودیم و نویسنده در آرزوی سربلندی آذربایجان است.»
اما مشکل « ظاهر قضیه نیست بل باطن آن است» ما پرده ی ظاهری قضیه را جر میدهیم: چگونه؟
نگاه میکنیم : یک روز 10 مطب در مورد اوبالی میاید به سایت-روز بعد 15 مطلب در مورد چهرگانی-روز دیگرو دیگر درمورد محمود فلان و حسن و حسین بهمان و الی آخر. بعد شروع میشود در مورد کردها 20 مطلب- در مورد ارمنی ها- فارسها- جهودها و وو و در عرصه های مختلف هی به دست ما میرسند.
با اجازه همه اینها را توسط کارشناسان ماهر و زبده و پرتجربه از زاویه سیاست- ادبیات- اصطلاحات- دستورزبان- انشاء- نقطه و ویرگول- تکیه کلام- وغیره بررسی میکنیم. خبرهای رسیده از کارها را اضافه میکنیم. اسامی نویسندگان را دنبال میکنیم و برخی کارهای لازم دیگررا هم انجام میدهیم تا به نتیجه مطمئن میرسیم که دارد «یک کار سیستماتیک درمورد موضوع مشخص انجام میگیرد درطول سالها.» این کار را تنها حکومت میتواند انجام دهد نه دیگری. با چنین پروسه ای پرده ی ظاهر را میدریم.
در مورد مقاله ی بالاهم این پروسه صورت گرفته است. با توجه به اینکه سیاست رژیم در رابطه با «مسئله ملی و اختلاف بین مردمان مختلف»همان روش قدیمی «تفرقه بیانداز و حکومت کن» است روشن میشود که سیاست دنبال شده در مقاله مسایل را در ارتباط با « دوستی و هم زیستی و همبستگی و حفظ حق و حقوق متقابل در ارتباط با مبارزه متحدانه علیه حکومت مطرح نمی کند بل درجهت ایجاد دشمنی ودرگیری طرح میکند» دقیقاً سیستماتیک همان سیاست وخط «تفرقه وحکومت کن» را دنبال میکند.
من درمقالاتم به همه موضوعات مطرح شده در این مقاله پرداخته ام اما از زاویه ایجاد همبستگی علیه حکومت نه از زاویه ی ایجاد دشمنی بین دوخلق.