در باب روشنفکر ایرانی‌، با

در باب روشنفکر ایرانی‌، با وجود مشغله‌های فراوان، فرصتی کردم کتاب جدید خانم ( آذر نفیسی ) را بخوانم، در کتاب‌های قبلی‌ شان، از جمله ( لولیتا خوانی در تهران )، کّل داستان دچار بحران ایجاد ارتباط با خواننده است، در کتاب دیگرشان ( چیزی هائی که در موردشان ساکت بوده‌ام ) فقط به خشم و نفرت ایشون از مادرشان پی‌ می‌برید، در کتاب جدیدشان ( جمهوری تخیل ) ایشون در مورد کتاب‌های دیگر حرف می‌‌زنند، اصلا این یک کتاب نیست یک جزوه کمکی‌ برای دانش آموزان کالج است، ایشون به اهمیت ( رمان و داستان ) در بطن زندگی‌ امروز ما میپردازند، اگر زبان فارسی‌ ایشون و ما یک نویسنده در سطح جهانی‌ داشت دست کم این کتاب را شاید می‌‌شد تحمل کرد، یاد آن شبه روشنفکر بچه اصفهان افتادم، مدام از پست مدرنیسم حرف میزد در حالیکه شهر اصفهان ایشون، ارتجائی ترین، مذهبی‌‌ترین شهر ایران است که از قم نیز در این بعد جلو زده،