Skip to main content

آقای هدایت سلطانزاده مینویسد

آقای هدایت سلطانزاده مینویسد
Anonymous

آقای هدایت سلطانزاده مینویسد:
ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺨﺖ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻼن ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اراده زﻧﺪاﻧﯽ اﺳﯿﺮ در ﭼﻨﮓ ﺧﻮدرا درﻫﻢ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ واداراﻧﺪ، ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻮازی ﺧﺎرج از ﻓﻀﺎی ﮐﻮﭼﮏ اﻃﺎق ﺷﮑﻨﺠﻪ در ذﻫﻦ ﺧﻮد را دارد ﮐﻪ ﺑﺮ آﯾﻨﺪ اﻃﺎق ﺷﮑﻨﺠﻪ را رﻗﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ. ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺴﺘﯽ اﻧﺴﺎن در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺠﺎزی ، ﺑﺎ ﻧﺎم و ﯾﺎ ﯾﺎد ﯾﮏ ﺷﺨﺼﯿﺖ داﺳﺘﺎﻧﯽ و ﯾﺎ واﻗﻌﯽ ﻣﻄﻠﻮب در ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد، ﺑﻬﻢ ﻣﯽ آﻣﯿﺰد ﮐﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از داﯾﺮه زﻣﺎن ﻣﯿﺮود و اﻧﺴﺎن زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﻓﺸﺎر ، ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ اﻟﻬﺎم و ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮای ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﯿﺎﻓﺮﯾﻨﺪ.
ﺻﻔﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ را وﻗﺘﯽ ﺑﻌﺪ از ﺳﯽ ﺳﺎل زﻧﺪان ﻫﻤﺮاه ﻫﻔﺘﺎد و ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻧﺎدﻣﯿﻦ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ « ﺳﭙﺎس آرﯾﺎ ﻣﻬﺮی» ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ ای ، ﺗﻘﺎﺿﺎی «ﻋﻔﻮ ﻣﻠﻮﮐﺎﻧﻪ » ﺧﻮد را ﺑﮑﻨﺪ و او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻮج ﺑﺰرگ ﺗﻮاﺑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ، ﻣﯿﮕﻔﺖ: در ﯾﮑﺴﻮ ﻧﺎدﻣﺎن ﺳﭙﺎس آرﯾﺎ ﻣﻬﺮی ﻫﻤﺮاه ﺑﺎزﺟﻮﯾﺎن ﺳﺎواک اﯾﺴﺘﺎده

ﺳﺎواک اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و در ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﻣﻦِ ﺗﻨﻬﺎ ، ﮐﻪ درذﻫﻨﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮی ازﺗﻤﺎم ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن در زﻧﺪان ، ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪه و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺮا ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻋﺼﺮ آن روز ، ﺻﻔﺮ ﺧﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺎز ﮔﺸﺖ، ﺗﻨﻬﺎ و ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ . و چنین بود که صفر خان به سمبل مقاومت و پایداری تبدیل شد . روحش شاد خاکش پر بار باشد