جناب پيروز - 90% شيعه بودن

در صورتى که اينطور نيست, قانون اساسى امريکا در درجه اول حقوق اقليتهاى را تضمين ميکند و بعد اجازه ميدهد که اکثريت بدون تعرض به حقوق اقليتها حکومت کند. شما اين را در امريکاى فدرال مى پسنديد ولى در ايران آخوند زده نمى پسنديد, بله ما اقليتها حتمأ سر و صدا خواهيم کرد, چونکه به عنوان ايرانى حق ايرانى بودن و حقوق طبيعى شهروندى در ايران را داريم, شيعه پيشکش شما, سنى هم پيشکش سنى هاى ايران, ولى ما يک فرهنگ ايرانى داريم که ربطى به فرهنگ شيعه و سنى ندارد, در واقع همين رفتارهاى از خود بيگانه شيعه و سنى ايران باعث يک تضاد تاريخى در فرهنگ ايرانى به وجود آورده است که هرکدام از ديگرى در اثبات بردگى فکرى خود به اعراب حجاز, پيشى ميگيرد, اين بردگى فکرى را تبريک ميگويم. مال شما باشد وبس. به اسامى ايرانيهاى کشته مرده على, حسن, حسين... توجه کنيد, غلام على, غلام حسين, غلام حسن, عبدالعلى, عبدالحسين, سبز على, حتى زرد على, ... ايرانيها خصوصأ شيعه با اسامى اينچنينى خودرا تحقير ميکنند و بردگى خودرا نسبت به اعراب حجاز با صداى بلند اعلام ميدارند, از خود بيگانگى و بيگانگى از فرهنگ ايرانى به اين حد رسيده, و براى همين هست که افرادى مثل مسعود بهنود در يک تضاد آشکار بين فرهنگ شيعه و فرهنگ ايرانى بسر ميبرند و چنين نظرى دارند. آقاى بهنود در مقام مصاحبه دهنده, ديگر در جايگاه گزارشگر نبود, بلکه در جايگاه يک صاحب نظر و يک تحليل گر در اين مصاحبه هست و نميتواند باورهاى عميق خودرا پشت گزارشگر قايم کند. البته به ما هم حق بديده که به آقاى بهنود و آقاى عبدالعلى اديب برومند( به نام ايشان عبدالعلى توجه کنيد) اعتراض کنيم, ما هم مثل شيعه براى اين وطن خون داده ايم, و اين وطن ايران را با خون خود آبيارى کرده ايم, در نتيجه يک حق و حقوقى داريم که بايد به آن احترام گذاشته شود, ما ادعاى روشنفکرى نداريم ولى سخنانى از اين دست, مايه آزردگى خاطر ايرانيهاى غير شيعه ميشود, در نتيجه اگر يک کشور يکپارچه بخواهيم, بايد به همه حق ايرانى بودن را بدهيم.