آقای یوسف آذربایجان، من این

آقای یوسف آذربایجان، من این ویدئوها و دهها ویدئو نظیر آنها را بارها دیده ام.
هر کسی هم انتخاب خودش را دارد. تصور من این است که در دنیای امروزی نه ترکی وجود دارد و نه فارسی. همه آنها قرنهاست که جای خود را به انسانهای دورگه و یا چندرگه ای داده اند که به زبان ترکی یا به زبان فارسی یا به زبان کردی و ارمنی و... تکلم می کنند.
من نمی خواهم فریاد بزنم که <هارای هارای من ترکم> بلکه می خواهم فریاد بزنم که <هارای هارای من انسانم>.
تصور من این است که در دنیای امروز هر کسی که به تبار و خون و نژاد تکیه می کند، قرنها عقب است.
من نمی خواهم فریاد بزنم <دلی قانلی تورکم من>. مگر امثال ناصر کرمی ها هم همین را نمی گویند که <ترک تباران> دلی قانلی هستند؟ من دست کسی را می فشارم که بگوید <به سلامتی آذربایجان و سلامتی ایران دست بزنید> و کسی را در آغوش می فشارم که بگوید: <به سلامتی انسانیت بدون تبعیض دست بزنید>.