رازی عزیز
آ. ائلیار
رازی عزیز
2 مسئله را ازهم تفکیک کنیم:
1- نقل قول ها یا متنهایی که شخص یا سایت میخواهد نقد کند یا به صورت خبر گزارش کند که واکنش نقدی انجام گیرد. اینها از نظر من از قدیم تا کنون لازم است و باید آنها را منتشر کرد که درپیرامونشان روشنگری صورت گیرد.
2- اما موضوعات بسیاری هست که جهت تبلیع و پیش برد سیاستی مشخص چه بصورت کامنت و چه بصورت مقاله و غیره انجام میگیرد . مهمترین اینها نژادگرایی و فارس و ترک و کرد و بهایی ستیزی ست. و همینطور ستیزه با فرهنگهای اینها.
اینها جهت ایجاد جنگ داخلی تبلیغ میشود. همینطور موضوعات ضد انسانی هستند. سیاست شناخته شده ای ست. این سیاست به زیان همه است و ضد انسانی ست.
از قدیم گفته ام و دوستان هم میدانند و نوشته ها هم هست به ویژه مقالاتم . که از نظرمن ضروریست این مطالب پخش نشوند و جلو این تبلیغات را باید گرفت.
تبلیغات بحث نظری نیست. من موضوع «دلایل اثباتی جدایی آذربایجان» را به بحث نظری گذاشته ام. علاقمندان شرکت کنند. میخواهم بدانم چه میگویند و دلایل چیست؟ این فرق میکند با تبلیغاتی که در سایت جریان دارد. یا اینکه جدایی را تبلیغ کنی.
ولی این تنها نظر من است و دیگران نظردیگری دارند که عملاً پیاده میشود و ملاحظه میکنید. گفته و نوشته ام «چیزی که موضوع نقد نیست و درخدمت جنگ و دشمنی و نفرت آفرینی ست» یعنی تبلیغ میشود ضروریست پخش نشود. و همچنان بر این نظر هستم.
در حل هیچ مسئله ای در جامعه ایران« نیازی به نفرت آفرینی و جنگ داخلی » نیست. بل برعکس حل مسایل جامعه ما تنها با دوستی و درک متقابل قابل حل است. اگر نتوانیم این اصل را تحقق بخشیم باز این خارجیها هستند که سرنوشت آینده ی جامعه ما را تعیین خواهند کرد و نه ما خودمان. این را با اعتماد کامل به تحلیل خود و آگاهانه میگویم.
من مخالف این نظر هستم که «همه چیز پخش بشود و نقد صورت گیرد». همه چیز نباید پخش بشود از جمله تبلیغات. تنها موضوعات بحث نظری از همه نوع میتواند منتشر شود.
برای من موضوع آزادی درجامعه با آزادی در روزنامه یا سایت فرق دارد. خیلی چیزها میتواند در جامعه آزاد باشد ولی در روز نامه و سایت نباشد. از جمله همین موضوع تبلیغات. آزادی تبلیغات در جامعه وقتی در روزنامه یا سایت و مجله مطرح میشود تبدیل میگردد به موضوعات «استدلالی و بحث نظری و نوشته های نقادانه و توضیحی.». در کل به موضوعات «تئوریک -علمی- نقد» . و ماهیت تبلیغ اینجا از بین میرود که جایش نیست. یا اینکه در جامعه به سیاست مدار فحش بدهند. یک مسئله است و اینکه بیاید در مجله و روزنامه و سایت به نویسنده فحش بدهند و شما هم پخش بکنید. اینها فرق میکنند. هرچیزی جا و شرایط خود را دارد. فله ای نمیشود گفت همه چیز آزاد است و هرچه دل تنگ میخواهد بگو.
ولی این تنها نظر من است و دیگران نظردیگری دارند که عملاً پیاده میشود و ملاحظه میکنید. گفته و نوشته ام «چیزی که موضوع نقد نیست و درخدمت جنگ و دشمنی و نفرت آفرینی ست» یعنی تبلیغ میشود ضروریست پخش نشود. و همچنان بر این نظر هستم.
در حل هیچ مسئله ای در جامعه ایران« نیازی به نفرت آفرینی و جنگ داخلی » نیست. بل برعکس حل مسایل جامعه ما تنها با دوستی و درک متقابل قابل حل است. اگر نتوانیم این اصل را تحقق بخشیم باز این خارجیها هستند که سرنوشت آینده ی جامعه ما را تعیین خواهند کرد و نه ما خودمان. این را با اعتماد کامل به تحلیل خود و آگاهانه میگویم.
من مخالف این نظر هستم که «همه چیز پخش بشود و نقد صورت گیرد». همه چیز نباید پخش بشود از جمله تبلیغات. تنها موضوعات بحث نظری از همه نوع میتواند منتشر شود.
برای من موضوع آزادی درجامعه با آزادی در روزنامه یا سایت فرق دارد. خیلی چیزها میتواند در جامعه آزاد باشد ولی در روز نامه و سایت نباشد. از جمله همین موضوع تبلیغات. آزادی تبلیغات در جامعه وقتی در روزنامه یا سایت و مجله مطرح میشود تبدیل میگردد به موضوعات «استدلالی و بحث نظری و نوشته های نقادانه و توضیحی.». در کل به موضوعات «تئوریک -علمی- نقد» . و ماهیت تبلیغ اینجا از بین میرود که جایش نیست. یا اینکه در جامعه به سیاست مدار فحش بدهند. یک مسئله است و اینکه بیاید در مجله و روزنامه و سایت به نویسنده فحش بدهند و شما هم پخش بکنید. اینها فرق میکنند. هرچیزی جا و شرایط خود را دارد. فله ای نمیشود گفت همه چیز آزاد است و هرچه دل تنگ میخواهد بگو.