کجای این سخنرانی کوتاه شایسته

جنبش دوم خرداد که خاتمی نماد و سنبل آن بود، بخشی از جنبش مردم ایران برای دمکراسی و جز درخشانی از تاریخ معاصر کشور ماست. می توان و باید منتقد آن دوره بود و خاتمی را به دلیل عدم ایستادگی در مقابل استبداد فقاهتی، به دلیل عدم اتکای کافی به جامعه مدنی و کم توجهی به ضرورت تقویت جنبش های اجتماعی مورد شماتت هم قرار داد ، اما نفرت پراکنی علیه خاتمی و اصلاح طلبی و حمله غیر منطقی به روشنفکر شجاعی که از خمودی روشنفکران و دانشجویان و برنامه سیاست زدایی حکومت به جان آمده و فریاد اعتراض - و نیز

بیدار باش - برآورده، به بهانه لحن پرخاشگرانه اش- که البته در خور یک شخصیت آکادمیک نبود- بویی از انصاف و واقع گرایی ندارد.