جناب منوچهرخان عزیز که به

یا اصلا آذربایجانی هستن یا خودشونو به جای آذربایجانی ها جا می زنن یا چه و چه و چه...
من مطمئن هستم کسی که می خواد از فرهنگ و زبان مادری خودش دفاع بکنه و در مقابل سرکوب آنها بایسته، با منطق میاد جلو و نیازی به حرفهای آنچنانی و دشمنی و کشت و کشتار نداره و همزمان به فرهنگ و زبان مادری دیگرون هم احترام قائل می شه و به اونها فحش نمی ده و بد و بیراه نمی گه.
شما نگاهی به کامنتهای "کامنت‌نویسانی که به تبار ترک تعلق دارند" در سایت ایران گلوبال بکنین (با سایتهای دیگه کاری ندارم چون مقاله بسیار و صد در صد علمی من مربوط به تحقیق در این سایت است) و آمار بگیرین و به من ثابت کنین که حرف من غلط بوده. البته متاسفانه شما فقط می تونین کامنتهای منتشر شده رو بخونین و اگه می تونستین کامنت های منتشر نشده رو هم بخونین، می دیدین که آمار من نه تنها بی انصافی نبوده بلکه کمی تا قسمتی هم ارفاق قائل شده ام.
چهارما یا همان رابعا توجه داشته باشین که کامنت نویسان این تبار، از نژادهای مختلفی مانند "نژاد با اسم مستعار ثابت"، "نژاد با اسم متغیر"، "نژاد بی نام و نشان" تشکیل شده اند و به ندرت در میون اونها می تونین کسانی را از "نژاد با اسم اصلی خودشان" پیدا کنین.
جناب منوچهر نازنین، مشخصا از من گله کرده این که: "از شما انتظار نبود به خاطر اراجیف معدودی پان ترکیست بی هویت, نسبت های ناروا را به کل کامنت نویسان ترک تبار تعمیم دهید."
همانطور که به طور علمی توضیح دادم، اولا و متاسفانه، این "معدودی پان ترکیست بی هویت" که نوشتین، در میان کامنت نویسان بی هویت ایران گلوبال چندان هم معدود نیستن. البته ممکنه که فقط یکی دو نفر باشن که با دهها اسم بی هویتی میان، ولی آمار ما هر یک از اسمها رو یه کامنت نویس حساب می کنه.
دوما یا ثانیا و خوشبختانه، من این نسبت های ناروا را به "کل کامنت نویسان ترک تبار" تعمیم نداده ام.
سوما یا ثالثا و این بار بسیار خوشبختانه، من انسان ها را با "نژاد" (آیا اساسا نژادهای مختلف انسانی وجود دارن؟ جواب بنده: نه!) و "تبار"شان مورد قضاوت قرار نمی دم. این آمار و ارقامی رو هم که دانشمندان محترم در مورد کامنت نویسان سایت شخیص ایران گلوبال درآورده اند، از ادعاهای خود کامنت نویسان در اومده.
راستش رو بخواین (پیش خودمون باشه و کسی نفهمه) اگه همه چیز به اختیار خود من بود، همه این کامنتهایی رو که با نژاد و تبار بازی می کنن، از دم می ریختم بیرون تا هم خیال خودمو راحت کنم و هم خیال دیگرون رو. ولی چه کنم که اختیار دست خودم نبود. حالا هم که در جهنم فقط می تونم حرص او دوران رو بخورم.
سن ساغ من سلامت