كمونيستهاى ايران هميشه سنك

او ايران را دشمن و اشغالكر مى شناسد، نويسنده خودش را اذربايجانى ميداند و براى اذربايجان مبارزه ميكند، او سعادت اذربايجان را تنها در استقلال نمى بيند و ضمن انتقاد به سرمايه داري ، نظام سوسياليستي را الترناتيو قرار ميدهد و مرز خودش را با ناسيوناليسم اذرى مشخص ميكند. من فكر ميكنم مخالفت دوستان كمونيست با اين كمونيست اذري فقط بخاطر مواضع استقلال طلبانه و تجزيه طلبانه او است، اين هم شد دمكراسى كمونيستى؟ من بعنوان يك سوسيال دمكرات اذربايجانى از محتوا و بيشتر مباحثات كتاب جانبدارى ميكنم، من فكر ميكنم انتقادات مخالفانى مثل اقاى ثانى در برابر استدلات كتاب بسيار ضعف هستند، اين نوشته حتى اكر اشتباه و انحرافات هم داشته باشد به دل خواننده ترك زبان مى جسبد، اما مساله فقط اين نيست، به نظر نويسنده كتاب و ساير كمونيستهاى تورك زبان اكر حزب سياسى نداشته باشند اين برنامه هاى مطرح شده در روى كاغذ باقى خواهند ماند و استقلال و سوسياليسم بجايي نخواهد رسيد.