آقای تبریزی گرامی، مطالبی که

نیست. دوست عزیز، همه زندگی مردم که اقتصاد نیست. زبان و فرهنگ هم بخش مهمی از زندگی مردم را تشکیل می دهند و نمی توان آنها را نادیده گرفت. زندگی که فقط شکم نیست.
واقعیت این است که در ایرانف زبان مردمان غیرفارسی زبان، فرهنگ آنها و آداب و رسوم آنها مورد تبعیض شدیدی قرار می گیرد. زبان و فرهنگ این مردم سرکوب می شود و شما به راحتی از کنار آنها می گذرید و آنها را نادیده می گیرید.
من درک نمی کنم که شما که خودتان را سوسیالیست و کمونیست می نامید، چطور می توانید این نیازهای غیرقابل انکار میلیونها انسان و تبعیض بر آنها و سرکوب آنها را هیچ بشمارید!
واقعیت دیگر کشور ایران این است که مناطق مرزی و حاشیه ای که اکثرا جزو مردمان غیرفارسی زبان هستند، علاوه بر سرکوب فرهنگی و زبانی، از نظر امکانات زندگی مانند بیمارستان و مدرسه و... و از نظر پیشرفت اقتصادی و صنعتی مورد ترعیض هستند و حتی ساختن یک کارخانه در آن مناطق به مسئله امنیتی تبدیل شده است.
شما متاسفانه همه این واقعیتها را نادیده می گیرید و آنها را با لحنی تحقیر آمیز مانند زبان عمه ای و خاله ای و... مورد خطاب قرار می دهید.
موضعگیریهایی مانند موضعگیری شما و تبعیضات موجود و نادیده گرفته شدن آنها و حتی توجیه آنهاست که کسانی مانند آقای آل بایراق را به این نتیجه می رسانند که باید مستقل شوند.