آقای تبریزی گرامی، اولا واژه

دوست عزیز، سوسیالیسم این نیست که چشم بر تبعیض ها ببندیم. اتفاقا برعکس، سوسیالیسم تبعیض ها را می بیند، آنها را عریان می کند و علیه آنهاست.
من نمی دانم چطور شما می توانید تبعیض به این بزرگی را در حق زبانهای رایج در ایران نبینید و یا بهتر است بگویم که به بهانه های مختلف چشم بر آنها می بندید.
وقتی در کشوری زبانهای مختلف رایجند و فقط یکی از آنها رسمی می شود، تبعیض از همینجا آغاز می شود. وقتی برای ترویج و پیشرفت یکی از این زبانها میلیاردها خرج می شود و برای دیگر زبانها حتی یک ریال هم خرج نمی شود، چه تبعیضی بالاتر از این؟
آقای تبریزی گرامی، مگر می شود گفت که چون تبعیض علیه زنان خیلی عظیم است، پس تبعیض علیه زبانها و فرهنگها بی اهمیت هستند و بیایید در مورد آنها صحبت نکنید؟
این چه سوسیالیسمی است که شما ارائه می کنید؟ آیا سوسیالیسم می گوید که جون این ستم و آن ستم بزرگ وجود دارد، چون کارگران استثمار می شوند، چون مردم گرسنه اند، پس اگر زبان و فرهنگت را از بین می برند، ساکت بنشین و حرفی از آنها نزن؟ کدام تئوریسین سوسیالیسم اینها را تئوریزه کرده است؟
این کدام سوسیالیسم است که مسائل را با به پیش کشیدن شراب و ویسکی و خاویار لوث می کند و زبانهای مردم و فرهنگ آنها را با زبان عمه ای و خاله ای و... نامیدن، مسخره می کند؟ من که جنین سوسیالیسمی را نمی شناسم. لطف کنید آدرس آن را بجز در کامنتهای خودتان، به من هم بدهید تا مطالعه کنم و یاد بگیرم. راستش را بخواهید، از نظر من جای چنین سوسیالیسمی در سطل آشغال است.