جناب ائلیار, من سالها بارها و

جناب ائلیار, من سالها بارها و بارها درهر فرصتی کوشیده ام که ارجحیت منشور جهانی حقوق بشر را تبلیغ کنم - که بجایی هم نرسیده ام. کامنت امروز شما جرقه ای بود که مفهوم دیگری را در ذهن من روشن نمود. مگر تمام پیامبران و فلاسفه اعم از موسی و عیسی و محمد و مارکس و غیره و غیره جز یک " زندگی خوب " برای بشر ادعای دیگر داشتند؟ همه آنچه آنها میخواستند کلمه به کلمه در منشور جهانی حقوق بشر هجی شده است. این مشعلی ست که " گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست ". به عنوان نمونه اگر در انقلاب ۵۷, این مشعل قبله ما بود آیا به این بیراهه میافتادیم ؟ منظور من انشاء نویسی نیست. ولی آیا اکنون که چنین مشعلی داریم باز باید قبله های دیگری را منظور نظر خود داریم؟ مگر انگلستان مادر دمکراسی دنیا نیست؟ آیا کسی بیشتر از انگلیس و متعاقب آن فرزند ناخلف آن امریکا و خیل " دموکراسی های" اروپا در جهان جنایت