جنابان ائلیار و بابک ۹۹, گرچه

جنابان ائلیار و بابک ۹۹, گرچه سر ما زیاد به سنگ خورده است, هنوز گروه ها با ایده های متفاوت مرامی و مذهبی و قومی و ملتی با یکدیگر در جنگ و گریزند و مملکت هرروز بیشتر در منجلاب فساد و دزدی و غارت فرو میرود. تا این تشتت آرا و رفتار وجود دارد و ما وقت خود را بر سر سکولاریسم نو و کهنه و سکولار دمکراسی و عقاید چپ و راست و غیره تلف میکنیم هیچگاه امید همدردی و همراهی و اتحاد وجود نخواهد داشت. ما محتاج یک درد مشترک و آرمان مشترکیم که ما را بهم وصل کند. تنها آرمان مشترک که شامل جمیع خصال باشد در زمان حاضر منشور جهامی حقوق بشر است که تمام این گروه ها در پایان رجز خوانی های خود برای خالی نبودن عریضه گریزی هم به صحرای کربلای آن میزنند و در عمل ساز دیگر مینوازند. این بزرگان بجای این فرمایشات باید بنشینند و مواد این منشور را یک یک همانطور که جناب بابک ۹۹ فرمودند برای خود و مسافران اتوبوس روشنگری تفسیر