جناب رامین کامران میفرمایند " ....آنهایی که بیشترین سخن را از اهمیت این حقوق و لزوم دفاع از آنها، میراندند و صاحب دفتر و دکان حقوق بشر بودند، همه در همان اکثریتی جا گرفته بودند که بختیار در مقابلش ایستاده بود. اینها، همگی در عمل، ضامن درستی خواست خمینی و دنباله روانش و انطباق آن با حقوق بشر بودند. مضامین حقوق بشری هم مانند اخلاق، ملک طلق انقلابیان شده بود. ". برای آنها که نمیدانند ایشان استاد جامعه شناسی دانشگاه سوربن پاریس میباشند و به احتمال قوی حرف بی مدرک نمیزنند. من تا کنون خیال میکردم که اگر مردم ایران در زمان انقلاب بجای فرقه بازی, در خیابان ها فریاد حقوق بشر سر میدادند اوضاع ما بهتر از این بود, غافل از اینکه صاحبان " دفتر و دکان حقوق بشر" چنین کاری را کرده بودند و بجایی نرسیده بود. در ویدویی گفتگوی حمید احمدی, فریدون هویدا نماینده ایران در زمان تصویب منشور جهانی حقوق بشر میگوید
http://www.iranianoralhistory.de/cxy43/4662cs/Hovayda-elamieh_hoghooghe_bashar.html