پیروز گرامی،
این تنها شما نیستید که همه ی این مصیبتها را شاهدید. در جهان سوم جوامع چنین است که می بینید. تنها ایران نیست. همه جا چنین است. عدم اتحاد هم خصلت این جهان فقر است. بنابرین همه راه خود را انتخاب کرده و به تنهایی پیش می برند. شما یا من یا یک جریان سیاسی چاره ای نداریم جز بر حسب احساس مسئولیت اجتماعی در قبال «خود و دیگران» راه «انسانی و اخلاقی و سیاسی» خود را برای تغییر جامعه برگزینیم و در آن جهت بکوشیم. متأسفانه راه دیگری نیست. تا زمانی که در نیروها و جامعه تغییری حاصل شود.هر کس دوستان و همرهان خود را بیابد و شاید ائتلافها یی هم پیش آمد.
این آینه ی واقعیت ماست. چهره ی زشت یا زیبای ما چنین است.« کوشش ودیالوگ» در راهی که درست میدانیم. امکان دیگری نیست.
جهان فقر تنها جهان فقر اقتصادی نیست. فقر فکری-فرهنگی-سیاسی-تشکیلاتی-همبستگی هم هست. اینها خصوصیات ماست. عمدتا هم چاره پذیر نیست.
انقلاب با اتحاد یا بدون اتحاد خواهد افتاد. انقلاب بدون اتحاد شکست خورده است. دیکتاتوری باز بجای دیکتاتوری می نشیند.
باید اتحاد و حقوق همدیگر رعایت شود. اما هیچ ضمانتی برای این کار نیست جز توازون نیروها. که برای هر نیرو از راه روشنگری-سازماندهی-سیاستهای درست تأمین میشود.