برای این که اون کسانی که به

اون وقت میبینی زیر یه مقاله ای که مثلا در مورد تغییرات جوی یا حقوق زنان یا گزارش فلان کنفرانس بوده، اون قدر فحش نامه نوشتن که بحث از مسیر خودش به کل منحرف شده. ضمنا به این ترتیب اون قدر ترک و فارس میگن و میگن و میگن تا دل همه از بحثهای مربوط به برابر حقوقی و ... به هم بخوره و قضیه به کل لوث بشه. به علاوه، با این تاکتیک، اون کاراکتر تیپیکی که از «ترک» تو ذهن جامعه ی فارس زبان وجود داره، تقویت میشه. یعنی یه آدم کند ذهن غیرتی احساساتی بی منطق که بحث باهاش آخر و عاقبتی جز فحش خوردن نداره و دنبال چیزی نیست جز تجزیه ایران. باز علاوه بر این، ذهن ترکها رو هم اینجوری آماده میکنن که فارسها همشون آدمهای شوونیستی هستن که کارشون فقط مسخره بازی و تحقیر ترکهاست. خلاصه، تفرقه بنداز و حکومت کن. اینه سیاست رژیم خاک بر سر ما که به واسطه ی سربازان گمنامش پی گیری میشه. همه ی حکومتها در دنیا دنبال عزت شهروندانشون هستن، اون وقت حکومت ما فقط دنبال تحقیر و توهین به این هموطن توسط هموطن دیگه است. بعله، جناب «پرسش» عزیز! خیلی فایده ها داره این کامنتها برای حضرات پان منفعت.
اما در این بین، مسئولین ایران گلوبال که قربونشون برم، چون خیال میکنن این جوری دارن تمرین دموکراسی میکنن، اجازه میدن هر مامور معذوری هر جور که دلش بخواد با مردم بازی کنه. آدم وقتی چیزی رو درست نفهمید، آخرش همین جوری میشه. اول باید دموکراسی رو درست درک کرد، بعدش دست به یه کاری زد. وگرنه همین آش شله قلم کاری میشه که میبینی.