دلائل انقلاب ٥٧ : گفتمان ضد

پس از انقلاب اين چريك هاي فدايي بودند كه در تركمن صحرا، كردستان، جنوب ايران و در همه ي مدارس و دانشگاه هاي ايران و كارخانه ها به مخالفت با حكومت اسلامي مي بردازند، جالب اينكه اين مجاهدين خلق بودند كه در ان زمان به چريك فدايي خرده مي گرفتند كه چریک های فدایی را إفراطي و تندرو قلمداد مي كردند ، هر چند اين روند درست در مقطع تابستان ٥٩ تغيير مسير داد. ولي اينكه گفته شود ،چريك هاي فدايي از ابتدأ رهبري خميني را قبول كرده بودند، دروغ محض است، كافي است كه روزنامه هاي يك سال و نيم پس از انقلاب را ورق بزنيد، همه جا در گيري چريك ها با مزدوران رژيم خميني ...و به همين دليل مخالفت با حكومت اسلامي بودكه هزار ان نفر از زنان مدرن و اقشارميانه جامعه بسوي چريك ها مي أيند، و با انحراف اين سازمان در خرداد ٥٩ چريك سمت گيري اقشارميانه بسوي مجاهدين اغاز مي شود.
واقعيت اين است كه ،دربحبوحه قیام سال 57درپایگیری جمهوری اسلامی ، هیج نیروی چپی از خمینی دفاع نکرد و حتی توده ای ها هم پس از انقلاب به دفاع از خمینی برخواستند . نیروی اصلی چپ ، چریک های فدایی خلق بودند که انها نه تنها در جریان انقلاب از خمینی دفاع نکردند بلکه (نقش آنان در انقلاب در رادیکالیزه کردن جنبش ضد سلطنتی بود)دقیقا برخی برخوردهای فاشیست مابانه هواداران او را در «نامه سرگشاده به آیت اله خمینی » افشاء کردند. در شش ماه پس از تاسیس جمهوری اسلامی ، هوادران چریک در همه جای ایران به ویژه در ترکمنستان و کردستان مسلحانه از خود دفاع کردند در بقیه نقاط ایران مبارزه سیاسی در اشکال دیگر با حکومتیان ادامه داشت