همکار محترم، آقای کاوه جویا
مرحوم مسؤل سابق کامنتهای ایران گلوبال
همکار محترم، آقای کاوه جویا
دو روز پیش شما کامنت ننوشته بودید بلکه کامنتی را که در زیر این نوشته منتشر نشده بود، نقل کرده بودید. و در ضمن نوشته بودید که گویا آقای میهن چندین بار اعتراض کرده است. باید به اطلاعتان برسانم که آقای میهن نه در کامنت و نه توسط ایمیل، هیچگونه اعتراضی نکرده بود. ولی وقتی آقای توکلی با من تماس گرفت و از من خواست که به دلیل اعتراض یکی از دوستان، آن کامنت را در صفحه شما منتشر کنم، من علیرغم میل باطنی، به خواست ایشان عمل کردم. کامنت مزبور ربطی به برداشتن مجسمه فردوسی نداشت و فقط نقشی اخلال انگیز داشت و از سوی دیگر چون مشخص بود، نباید به صفحه شما هم منتقل می شد.
این کار شما دخالت در کار من بود و من حق داشتم که از دخالت بیمورد شما جلوگیری کنم.
شما اگر مشکلی داشتید می توانستید با آقای کیانوش توکلی یا توسط ایمیل، با خود من تماس بگیرید و دلیل حذف آن کامنت را بپرسید و تلاش کنید که مشکل را رفع کنید. مسلما ما می توانستیم راه حل درستی پیدا کنیم.
وقتی مسؤلیتی به کسی سپرده می شود، اصولا باید در کار او دخالت بیمورد نکرد.
حتی خود آقای توکلی هم اگر با کار من مشکل داشته باشد، خود، دست به کاری نمی زند و مشکل را با من در میان می گذارد.
این کار، احترام به خود و همکار خود است.
شما نوشته اید: "بنا بر این من گله ی کاربرانی را که از خودکامگی در انتشار کامنت ها سخن می گویند، تأیید می کنم و از اینکه تارنمای ایران گلوبال دچار بلای سانسور یکسویه شده است ابراز تأسف می کنم."
با توجه به اینکه شما به کامنتهای منتشر نشده دسترسی ندارید، و نمی توانید بدانید که آیا من واقعا یکسویه عمل می کنم یا نه، امیدوارم قدری احساس مسؤلیت بکنید و اتهامی را که به من می زنید، مستند بکنید. در این مورد می توانید از آقای کیانوش توکلی کمک بگیرید که به همه کامنتهای منتشر نشده دسترسی دارد و همه آنها را هم کنترل می کند. به نظر من در مواردی که انسان اطلاعی از آن ندارد، یا باید ساکت بماند و یا اینکه بکوشد اطلاع کافی از آن بدست آورده و سپس اظهار نظر بکند.
من دوست نداشتم که در اینجا جوابی به شما بدهم ولی مجبور به این کار شدم. و دوست ندارم که به این بحث ادامه بدهم مگر اینکه مجبور به این کار بشوم.
شاد و تندرست باشید
وقتی مسؤلیتی به کسی سپرده می شود، اصولا باید در کار او دخالت بیمورد نکرد.
حتی خود آقای توکلی هم اگر با کار من مشکل داشته باشد، خود، دست به کاری نمی زند و مشکل را با من در میان می گذارد.
این کار، احترام به خود و همکار خود است.
شما نوشته اید: "بنا بر این من گله ی کاربرانی را که از خودکامگی در انتشار کامنت ها سخن می گویند، تأیید می کنم و از اینکه تارنمای ایران گلوبال دچار بلای سانسور یکسویه شده است ابراز تأسف می کنم."
با توجه به اینکه شما به کامنتهای منتشر نشده دسترسی ندارید، و نمی توانید بدانید که آیا من واقعا یکسویه عمل می کنم یا نه، امیدوارم قدری احساس مسؤلیت بکنید و اتهامی را که به من می زنید، مستند بکنید. در این مورد می توانید از آقای کیانوش توکلی کمک بگیرید که به همه کامنتهای منتشر نشده دسترسی دارد و همه آنها را هم کنترل می کند. به نظر من در مواردی که انسان اطلاعی از آن ندارد، یا باید ساکت بماند و یا اینکه بکوشد اطلاع کافی از آن بدست آورده و سپس اظهار نظر بکند.
من دوست نداشتم که در اینجا جوابی به شما بدهم ولی مجبور به این کار شدم. و دوست ندارم که به این بحث ادامه بدهم مگر اینکه مجبور به این کار بشوم.
شاد و تندرست باشید