جناب "ناظر"،
اگر شما هزار سال پیش زندگی می کردید، در مورد زنان چه می گفتید؟ از برابرحقوقی زنان حرف می زدید؟ من که فکر نمی کنم.
شما اگر هزار سال پیش زندگی می کردید، بر علیه اعراب نمی نوشتید؟
راستی فردوسی در هزار سال پیش چه نقش مهمی در جامعه ایفا کرد؟
آیا فکر نمی کنید که این سیاستمداران هستند که از فردوسی ابزاری درست می کنند برای پیشبر مقاصد خود؟ و شما هم او را ابزاری کرده اید برای کوبیدن "پان فارسها"؟
مگر سعدی و شاه اسماعیل و... علیه زنان ننوشته اند؟ مگر فضولی عقل زنان را برابر با عقل مردان می دانست؟
آیا فکر نمی کنید که بهتر است این ابزارسازیها را کنار بگذاریم و به اصل مسئله بپردازیم؟ به واقعیتهای امروز. به دردهای امروز. به فقر و ستمهایی که این کشور را داغون می کند، به جمهوری اسلامی که کشور را به اینجا کشانده است؟ به تبعیض های اقتصادی و فرهنگی و زبانی و هزار درد دیگرمان؟
جواب من به شما این است که هیچ زبانی به خودی خود زبان استعمار و قاتل نیست. ولی از یک زبان می توان زبان استعمار و زبان قاتل ساخت. اگر زبان ترکی تنها زبان رسمی کشور می شد، آن هم می شد زبان استعمار و زبان قاتل!
باید این را روشن کرد که آیا زبانی که در یک کشور رایج است، می تواند زبان غیررسمی باشد؟ آیا اساسا زبان غیررسمی می تواند وجود داشته باشد؟