جناب سهرابی گرامی ،

جناب سهرابی گرامی ،
مسئله این نیست که «بهار» خواهد آمد یا نه؟ بل سئوال این است که با چه جریان یا جریانهایی « بهارما مجبوره سردرآره »؟
با سازمان مجاهدین که بعد از انقلاب تا حد یک سازمان «سکت مذهبی دگماتیک و استبدادی و ماجرا جو- و تشنه ی قدرت به هر شیوه ایکه شده» سقوط کرده -به دلیل «بینش دینی استبدادی و روش ماکیاولی سیاسی»، تنها «حکومت داعشی» میتواند سر کار بیاید. اینجا دیگر «خبری از بهار آزادی» نیست. بل خبر از «زمستان و یخبندان غیر قابل تحمل» است.
بهار تنها با «سیستم چند خزبی-نظام دموکراتیک- جدایی دین و دولت و مانند اینها» با همبستگی عمومی بدست میاید.
نه با سازمان مجاهدین.