ما از برچیده شدن مجسمه فردوسی

بيست و يك روشنفكرى كه از محروميت و فقر و عقب ماندگى سلماس را خبرى ندارند!
بيست و يك روشنفكرى كه از احساس تحقير و تبعيض اهالى سلماس چيزى نمى دانند!
بيست و يك روشنفكرى كه از كودكان قاليباف سلماس خبرى ندارند!
بيست و يك روشنفكرى كه از زلزله سلماس خبرى ندارند!
بيست و يك روشنفكرى كه از جيلولوق و كشتار اهالى سلماس خبر ندارند!
آرى اين بيست و يك نفرى كه به خود عنوان روشنفكر بخشيده اند،بايد بدانند كه خبر نداشتنشان از درد و رنج اهالى سلماس و سلماس ها است كه امنيت ملى و تماميت ارضى كشور را به خطر مى اندازد،نه برچيدن يا بر گزاردن يك مجسمه!
اين بيست و يك روشنفكر،كه برچيدن مجسمه اى به قبايشان برخورده و نامه را رونوشت به شوراى امنيت ملى زده اند.اگر غيرتشان،احساس مسوليت شان در كنار ديگر مصائب سلماس بود،حرفشان را باور مى كرديم،اما براى اينها فقط مجسمه مهم است و زبان فارسى و بخاطر همين هم است كه رونوشتى از نامه شان را به حداد عادل فرستاده اند،اين بيست و يك نفر بهتر بود به سكوت مرگبارشان ادامه مى دادند،تا آبروى نداشته شان بيش از اين نرود.
ما صداى اين بيست و يك روشنفكر را شنيديم،صداى مشروعيت بخشيدنشان به تبعيض،صداى ناسيوناليسم سلطه طلبانه شان،اينها خواستند نه كنار مردم سلماس و اهالى فرودست مملكت باشند كه حتى نامه هايشان را هم خطاب به شوراى عالى امنيت ملى و حداد عادل نوشتند.اين صدايى رساست،مهم نيست كه مجسمه برگردانده شود يا نه،مهم اين است كه متوجه شديم مجسمه فردوسى،از تك تك انسانها ى زجر كشيده براى اين روشنفكران ارجح است،آرى مهم اين است كه متوجه شديم راهى دراز در پيش داريم اما از پا نخواهيم نشست و هدف را يافته ايم،و چه آسانش يافتيم.
از صفحه خانم
قربانی