اقای اقبالی گرامی اگر جنگ دومی روی نمیداد بدون شک ایران سرنوشت دیگر پیدا میکرد. ولی با ورود شوروی و تاسیس حزب توده در عمل شکاف تاریخی در جامعه ایران زیر شعار خلفهای تحت ستم که حزب توده انرا در بوق کرد اغاز شد.
بدون شک نمیتوان از نقش مخرب چپها در ایران ذدائی سخنی نگفت.یکی از سیاستهای چپ در ایران دشمنی با هرچه سنت و ملیگرائی بود .توهین شاملو به فردوسی توهین حزب توده به لیبرال ها در ایران نشان میدهد که چپ ایرانی از بنیاد ایده لوژی پرست است و میهن و تاریخ ان و مفاخر ان در بخش ستمکار و استسمار دشمن خلق جای دارند.در این مدت شاهد بودیم که کانون نویسنده گان و جریانات چپ حوادث را نه با لبخند ملیح بلکه با پوزخند مشاهد کردند.
نه. ایرادی به شهردار و عده ای جوان اذری نیست که خود افرادی ساده دل هستند وانچه میگویند ناشی از عشق به وطن است.اب از سرچشه اندیشه خطا
نه تنها در ایران بلکه در همه اروپای شرقی پس از فروپاشی شوروی و دروغ بوده همه شعار های نوعی ناسیونالیسم افسار گریخته بوجود امده است وکشور ما ایران نیز بدان دچار شده است .خارجی ستیزی در همین روسیه کشور شوراها جان بیش از هزار خارجی را گرفته است
چپ هنوز در انتظار خیزش توده های وسیع کار گری و دهقانی است که در انتظار رهبری هستند در حالیکه نظام اسلامی بنیاد هر فرهنگی را از بین میبرد.اگر بجای مجسمه فردوسی مجسمه مولاانا بود با ز همین قشقرق براه بود و میدانیم که مثنوی را اخوند ها با مقاش باز میکردند .باید بدانیم ترکان اناتولی سطری از اشعار مولاا را نمیتوانند بخوانند ولی در شهر قونیه این مرد امنیت و احترام دارد و منبع درامدی برای ترکان است.