جناب ائلیار, من ترک نیستم,

جناب ائلیار, من ترک نیستم, یعنی مادرم نیمه ترک بود و در محیط ما فقط گاهی با مادر بزرگم برای اینکه ما نفهمیم ترکی شکسته بسته ای میگفت و ما بندرت کلماتی میفهمیدیم. گاهی هم مادر بزرگ مثلا بما ترکی یاد میداد که مثلا نمک را دوز میگویند و از این قبیل, و کاش باندازه یک چهارم شجره ام ترکی میدانستم . و این مرا میآورد به موضوع آشوری و شهریار و فردوسی. شهریار برای من و افراد هم نسلم که به ادبیات علاقه داشتیم از شعرای محبوب بود و من هنوز بسیاری از اشعار او را از برم و کتابهای او را همراه دارم, همانطور که شاهنامه را ولی در این مدت من اگر به ندرت شاهنامه را باز کنم برای چند دقیقه و بررسی مطلبی ست و ما بیشتر شاهنامه را از راه رستم نامه میشناختیم. و همچنین در آن دوران هم " ما " فردوسی را فقط از راه کتاب های درسی میشناختیم و به ندرت کسی شاهنامه را میخواند مگر آنکه جزو گروه خاصی باشد.