يكي از اين آفت‌های ادبی اینست

اگر واقعا شاهنامه دارای زن ستیزی بود چرا جزء سه شاهکار ادبی یونسکو برگزیده شد؟برعکس فردوسی در برابر خشم شاه یمن برسم اعراب که داشتن دختر را موجب فلاکت میداند و خودش را نفرین می کند، معتقد که فرزند چه دختر باشد چه پسر تفاوتی ندارد. مهم این است که خوب باشد:چو فرزند را باشد آئیـــن و فر // گرامی بدل بر چه ماده چه نر.در شاهنامه زنان نامدار چون فرانک، رودابه، گرد آفرید ، تهمینه ، نمونه برجسته ای از زیبایی، خردمندی ، آزادگی و فداکاری هستند.در عشق های شاهنامه، زنان هستند که قدم اول را بر می دارندو بی پروا ابراز عشق می کنند و کمترین توجهی به ملاحظات و رسوم جامعه ندارند وعشق پاک این جوانان ،زیبا و ستودنی است. عشق های شاهنامه پر از اعتماد بنفس است و بزرگی انسان و نه خوار کردن او.نمونه تهمینه عاشق رستم است و در این عشق نیز ابتدا زن- تهمینه- پا پیش می گذارد و ابراز عشق می کند و چنان به پاکی عشقش مطمئن است و بدان می نازد که شبانه بی پروا خودش را به بالین رستم میرساند. و فردوسی تهمینه را اینچنین معرفی میکند.
چو خورشید تابان پر از رنگ و بوی//دو ابــرو کمـــان و دو گیــــسو کمــند
بـبـــــالا به کــــردار ســــرو بــلــــند //روانـــش خــرد بود و تـن جــان پاک
تو گــفــتی که بهـــــره ندارد ز خـاک