جناب جمال، من شک دارم شما تا به حال اثری از یاشار کمال خوانده باشید چون در غیر این صورت خودتان را به او نمی چسباندید. من هم متاسفانه فقط یک رمان به فارسی از او خوانده ام که عنوان ترجمه اش «قهر دریا» بود. در آن رمان که من سالها پیش خوانده ام، عشق به ترکیه و خصوصا استانبول در سرتاسر رمان (که اثر نسبتا قطوری هم هست) موج میزد. با تکیه بر همان اثر، می توانم بگویم که یاشار کمال بیشک عاشق ترکیه و مردمانش بود و هیچ جای آن کتاب کوچکترین نشانه ای از دیدگاه نفرت بار شما نسبت به ترکیه به چشم نمی خورد. البته، اوائل رمان، گفتگویی هم هست از دو مامور اطلاعاتی ترکیه که می گویند اگر این ارمنیهای باقی مانده را به درک واصل کنیم، ترکیه جای بهتری می شود یا اواسط رمان یک خاطره از درگیری سربازان ترک و مبارزان کرد تعریف می شود و از جوانمردی کردها سخن به میان می آید.
این را صرفا به عنوان ادای دین به آن مرحوم و لحظات بسیار لذت بخشی که از خواندن آن اثر ایشان به من دست داد گفتم. لطفا بحث را به پان تورکیسم و کردستان بزرگ نکشانید.