در مورد موضوع نوشته ،صحبتهایی

از : آ. ائلیار
عنوان : ایران در مرحله انقلاب دموکراتیک
برزویه طبیب عزیز،

پاسخ هر سئوالی بسته به شرایط است. شرایط ایران مرحله انقلاب سوسیالیستی ست یا مرحله ی انقلاب دموکراتیک؟
منظور از تصرف قدرت اگر انجام انقلاب باشد که کار همه مردم است.
اگر پیش بردن و اجرای خواسته باشد- هم کار زحمتکشان است و هم حزب.
اگر شرکت در قدرت پارلمانی باشد کار حزب است.
در نطام دموکراتیک کسب قدرت کار حزب است. و ما در این مرحله و در این نظام هستیم.

از دید من -مرحله انقلاب -دموکراتیک است. و نظام هم باز سرمایه داری ست. در این شرایط
امکان قدرت به دست "همه ی اقشار اجتماعی» وجود دارد نه «فقط کارگران». متأسفانه واقعیت چنین است هرچند مخالف اش باشیم.
قسمتی از برنامه ی سوسیالیسم را می توان در این نظام دموکراتیک پیاده کرد.
باقی میماند به شرایط دیگر.
در این شرایط حزب چپ ارگان شرکت در قدرت برای تحقق برنامه ها به نفع زحمتکشان است.
در حقیقت ارگان متشکل و رزمنده ی زحمتکشان است. در کنار اتحادیه ها و شوراها و دیگر تشکلات اجتماعی.
قدرت به دست شوراها در سوسیالیسم ممکن است. ولی حالا نه.

جامعه ایران لازم است خواسته های بجا مانده از مشروطیت و بهمن، را جواب بدهد.
و خواسته های جدید جامعه را. در این مرحله نمی شود «قدرت کارگران» را عملی کرد.
نیاز این مرحله «قدرت مردم» است. متشکل در تشکلهای مدنی و احزاب. از راه نظام چند حزبی. برای استقرار قدرتی غیر متمرکز.

در این میان لازم است سندیکاها-اتحادیه ها- شوراها-و دیگر تشکلها و احزاب از راه دموکراسی غیر مستقیم و مستقیم - جمهوری دموکراتیک پارلمانی را بنا کنند. و فدرال ایران را. که سه خواست عمده ی جامعه را پاسخ دهد. دموکراسی-رفع تبعیض-عدالت اجتماعی نسبی.

بعد از تحقق این نظام می توان مسایل جامعه را با دید سوسیالیستی بیشتری نگاه کرد و برنامه هایی در این رابطه پیش گرفت.
در مرحله انقلاب دموکراتیک، تمام قدرت به شوراها-ممکن نیست. نه شرایط داخلی دارد و نه شرایط جهانی.

مگر اینکه مرحله را سوسیالیستی ببینیم. این چیزی ست دور از واقعیت. و دیدی فاجعه بار.
مبارزه برای سوسیالیسم دیدن پلهای آن است، نه پرش از پلها.
۶۷۰۱۰ - تاریخ انتشار : ۱۲ اسفند ۱٣۹٣