نه جانم، برای انتخاب «سو و

نه جانم، برای انتخاب «سو و جهت حرکت» هیچ نیازی به چیزی به نام امید نیست. همینطور که در زدن کلید برق اتاق نشیمن جهت روشن شدن چراغ ، امید لازم نداریم. تنها «انتخاب و ابزار» لازم است. اگر درست باشند-سالم باشند کار تحقق می پذیرد وگرنه جواب حرکت منفی ست. «تست -اصلاح-تکمیل-تغییر» مراحل حرکت اند. نیازی به امید یا ناامیدی نیست.
تنها فرمول نسبی «درست-غلط» وجود دارد.حالا اسم این را امید بگذاری یا سرمایه داری یا سوسیالیسم یا معجزه، در اصل هیچ فرقی نمیکند. فرمول بجای خود باقی ست و همه چیز را محک میزند.