پیروز گرامی،
چکار کنیم؟ کسی گوش به حرف «خان ننه ی من» نمیدهد. دوستان تشکل بزرگ چپ، نتوانسته اند پلکان بسازند. آمده اند چهار گونی انداخته اند وسط هی دارند لگد شان میزنند. کنفرانس تمام شد و من نتیجه ای ندیدم. گویا تا گنگره میخوان «اختلافات» را به اشتراکات تبدیل کنند. فکر میکنم اگر به قول مادربزرگ پلکان ساخته بودند -در این کنفرانس هم اختلافات را می توانستند -حداقل بخشی-را به اشتراکات تبدیل کنند. و فرصت و وقت کافی داشتند به دیگر مسایل و از کنفرانس هم نتیجه میگرفتند. در این کنفرانس چیزی حل نشد. تنها خیلی چیزها مطرح شد. که می توانست توسط مقاله هم مطرح شود. بخش برنامه ریزی آن از نظر مادربزرگ من - کارش درست نبود. و کار هم نتیجه نداد. امید است(!) تا گنگره بخشی از اختلافات حل شود. میگویند 2 خط مشی هست.
مشی انحلال طلب- مشی «تحول و انحلال طلب». یا بعبارت دیگر مشی انقلاب. و مشی «اصلاح-انقلاب».
نمیدانم شاید فقط بلدن «گونی و نمد» لگد بزنند. اینها به عقل هیچکدامشان نرسیده «بابا جان، منشور وحدت 20 یا 30 ماده لازم داره-تمام. لقمه را از آن طرف تو دهانشان میگذارند- که نمی شود- و هی مشکل دارند. برنامه ریزی جهت هدف تنها نمره ی 7 میگیره. مردودی.
-روند پروژه از نظر برنامه ریزی نمره ی زیر 10 دارد.
- شرکت کنندگان از جهت «برخورد به مسایل و حل و رسیدن به نتیجه» نمره ی زیر 10 دارند.
-استعداد تهیه ی یک -وای یک- منشور را ندارند-با درج اختلافات.
- چپ ما از نظر «عملی -برنامه ریزی- جهت رسیدن به هدف- نمره ی مردودی دارد. و این براستی فاجعه است.
----------
دوستان حتی اشتراکاتشان نیز اختلافات است. چون تصمیم جمعی در مورد اشتراکات وجود ندارد. یا من ندیده ام که همه این اشتراکات را تأیید کنند.
-من از گردانندگان پروژه- از شرکت کنندگان- هر دو بخش ناراضی هستم. نتوانستند حداقل نمره ی 12 بگیرند.نمره ی زیر 10 دارند.
شاید تا گنگره توانستند به 10 برسانند و قبول بشوند. برن کلاس بالاتر. مادربزرگ گنگره را هم تست خواهد کرد. و نمره ی اش را نیز خواهد داد. امید است یک 10 هی بگیرند. که سرافکنده نشویم.