جناب ع.ب.تورک اوغلی، اولا که

ببینید، درست است که فقر آلمان و فرانسه و لیبی ندارد، ولی اشعار آقای احمدی زاده به ترکی آذری است و خیلی سخت و دشوار است که بتوان آنها را به آلمانی و عربی و ... برگرداند. اما این اشعار برای خواننده آذربایجانی کاملا ملموس و به قول معروف «دوغما» است. به علاوه، سطح کارهای آقای احمدی زاده از نظر من بالاست و فکر می کنم توسط نشریات ادبی جمهوری آذربایجان قابل قبول باشند (کارهای ایشان من را به یاد شاعر خوبمان ذوالفقار کمالی می اندازد). اگر ایشان کارهایشان را به آن نشریات بفرستند، هم باعث غنای ادبیات آذربایجان می شوند (چون بخواهیم یا نخواهیم، امروز با شرایطی که ما در ایران داریم، بار اصلی حفاظت و صیانت از فرهنگ و ادب آذربایجان، به عهده ادبای آن دیار است)، هم خودشان در معرض نقد کارشناسان پخته و مجرب قرار می گیرند و این باعث ترقیشان است، هم باعث خبردار شدن دو سوی ارس از هم می شود و تبادلات فرهنگی را گسترش می دهد، هم ممکن است به انجمنهای ادبی آن جمهوری پایشان باز شود که باز باعث پیشرفتشان است و ...
به علاوه، چنین نیست که سیستم سیاسی جمهوری آذربایجان بی عیب و نقص باشد که البته هزاران هزار عیب و نقص و کاستی دارد و امروز شکاف طبقاتی در آذربایجان بسیار بزرگ است (هر چند شاید به بدی ایران نباشد). پس خواننده آذربایجانی، وصف وضعیت خودش را در این اشعار می بیند و برای مبارزه با کاستیهای موجود آماده می شود که این نیز به نفع بیداری ملت و تحولات مثبت اجتماعی آتی است.