بهنام جان،
آ. ائلیار
بهنام جان،
راستش مشکل همین است که گفتید. نوشته ی ترکی بجای «جذب» آدم را «فراری» میدهد. چه راحلی وجود دارد ؟ امید وارم دوستان صاحب نظر و علاقمند راهی پیشنهاد کنند. من تنها روش خود را نشان دادم که نمیدانم درست است یا غلط. بهر صورت مشکلی ست همه گیر. نوشته نباید خواننده را فراری بدهد. چه روشی لازم است؟
منهم با شما موافقم که این واژه های «نامانوس و من در آورده» را توی نوشته ها نباید چپاند. ولی خوب شاید چیزی هست که این کار را میکنند.
مثلا مهران بهاری شنبه را « یئل گون» گفته. یا ملت را «اولوس» می نویسند. ودهها و صد ها واژه و اصطلاح نامانوس وارد نوشته میکنند. کم مانده بگویند «آقا جان زبان خودتان را دور بیندازید زبان همین است که ترکیه دارد. یا همین است که باکو می نویسد».
من فکر میکنم مشکل اصلی درد نوشتن نیست. جریانی عمدا میکوشد نه تنها «فکر را ترکیه ریزه کند بل میخواهد زبان
را هم ترکریزه کند. یا باکوریزه». خوب این هم به بهای نابودی زبان خودما.
دوستی نوشته بود من به زبان «ترکی میانه» می نویسم. یعنی «آذربایجانی-استانبولی». گفتم فاتحه ی 50 در صد زبان آذربایجانی خود را خوانده اید.
به نظر من وقتی کتابهای ترکیه یا چاپ باکو را میخوانیم بهتر است قبول کنیم با دو زبان سر و کار داریم و نه با یک زبان. وقتی با کتابهای جمهوری آذربایجان و آذربایجان سروکار داریم باید متوجه شویم با یک زبان اما با ویژگیهای مختلف در گیر هستیم. که زبان جنوب و شمال خوانده میشود. از نظر من زبان ترکی آذربایجان ایران زبان جنوب است و خصوصیاتش را لازم است حفظ کند. بدون حفظ این ویژگی خواننده را «فراری» میدهد.
به این جملات دقت کنیم:
-«نظامی‌نین یارادیجیلیغیندا تورک عنصرلری بیرینجی "پلاندا" دایانیر.»
-«مهرداد "خسته‌خانایا" گلن گوندن...»
-«"عسگر" لیک زامانی...»
-«5 ایلدیر اییونون 5ینده (خردادین 15ینده) آذربایجان رئسپوبلیکاسیندا، آذربایجان یازیچیلار بیرلییی طرفیندن بین‌الخالق شعر گونو قورولتایی کئچیریلیر...»
-«فارس شوونیزمی نین هگه مونلوغو ...و آذربایجان تورکلرینین پروبلئملرینی، ... اوُزگورلوک (ایستیقلال) مفکورسینی بيليمسل،...»
-«....بو قيسا نوتدا بو ايکي گؤروشدن دوغان سونوج‌لاري، ديلين گليشمه سورجي‌نين گرکسينیم‌لريني دارتيشماق اوچون بير باشلانيش آچماغا چاليشاجاغام...»
-«...گونوموزون ديلچي‌ليیينده ديلي جانلي بير وارليق بيلمه‌ين ديل تئوريسي يوخدور. بو باخيمدان بوتون ديل‌لرين ياپي‌سيندا جانليليق سيمگه‌سي کيمي ديل‌لرين سؤزجوک‌لرله سولوق آليب وئرمه‌سي، نفس چکمه‌سي گؤستريله بيلر. بيليمسل آنلامدا ديلين ياپي‌سيندا آراشديريلان سس بيلگي‌سي، کؤکن بيلگي‌سي، آنلام بيلگي‌سي، دوزوم بيلگي‌سي(ديلين سؤز دوزومونو آراشديران دال اولاراق سئنتاکسيس) له بيرليکده ديل بيليمي‌نين بوتون دال‌لاري سؤزجويه قاييدير. سؤزجوک‌لره دؤنمک اولقوسو چوخ اؤنملي و دؤنه- دؤنه دؤنمه‌لي اولاجاغيميز يئردير. سؤزجوک‌بيليمي(لئکسيکولوژيک) يالنيز بيرر سؤزجوک‌لرين آراشديرماسييلا دئييل، ائله‌جه ده بير باشا اولاراق ديلي ايشله‌دن اينسان‌لارلارين ايشلتديیي واحيدله اوغراشديغي اوچون اؤنمليدير....»
هر کس توضیحی در مورد این جملات ترکی آذربایجان دارد درصورت علاقه میتواند با ما در میان بگذارد.
من توضیحی غیر از این ندارم که این جملات یا نیم جملات «با زبان مردم ما بیگانه است». با این زبان نه می توان پیامی به مردم رساند و نه میتوان با روشنفکران زبان آذربایجان دیالوگ داشت. ..
بحث ادامه دارد
را هم ترکریزه کند. یا باکوریزه». خوب این هم به بهای نابودی زبان خودما.
دوستی نوشته بود من به زبان «ترکی میانه» می نویسم. یعنی «آذربایجانی-استانبولی». گفتم فاتحه ی 50 در صد زبان آذربایجانی خود را خوانده اید.
به نظر من وقتی کتابهای ترکیه یا چاپ باکو را میخوانیم بهتر است قبول کنیم با دو زبان سر و کار داریم و نه با یک زبان. وقتی با کتابهای جمهوری آذربایجان و آذربایجان سروکار داریم باید متوجه شویم با یک زبان اما با ویژگیهای مختلف در گیر هستیم. که زبان جنوب و شمال خوانده میشود. از نظر من زبان ترکی آذربایجان ایران زبان جنوب است و خصوصیاتش را لازم است حفظ کند. بدون حفظ این ویژگی خواننده را «فراری» میدهد.
به این جملات دقت کنیم:
-«نظامی‌نین یارادیجیلیغیندا تورک عنصرلری بیرینجی "پلاندا" دایانیر.»
-«مهرداد "خسته‌خانایا" گلن گوندن...»
-«"عسگر" لیک زامانی...»
-«5 ایلدیر اییونون 5ینده (خردادین 15ینده) آذربایجان رئسپوبلیکاسیندا، آذربایجان یازیچیلار بیرلییی طرفیندن بین‌الخالق شعر گونو قورولتایی کئچیریلیر...»
-«فارس شوونیزمی نین هگه مونلوغو ...و آذربایجان تورکلرینین پروبلئملرینی، ... اوُزگورلوک (ایستیقلال) مفکورسینی بيليمسل،...»
-«....بو قيسا نوتدا بو ايکي گؤروشدن دوغان سونوج‌لاري، ديلين گليشمه سورجي‌نين گرکسينیم‌لريني دارتيشماق اوچون بير باشلانيش آچماغا چاليشاجاغام...»
-«...گونوموزون ديلچي‌ليیينده ديلي جانلي بير وارليق بيلمه‌ين ديل تئوريسي يوخدور. بو باخيمدان بوتون ديل‌لرين ياپي‌سيندا جانليليق سيمگه‌سي کيمي ديل‌لرين سؤزجوک‌لرله سولوق آليب وئرمه‌سي، نفس چکمه‌سي گؤستريله بيلر. بيليمسل آنلامدا ديلين ياپي‌سيندا آراشديريلان سس بيلگي‌سي، کؤکن بيلگي‌سي، آنلام بيلگي‌سي، دوزوم بيلگي‌سي(ديلين سؤز دوزومونو آراشديران دال اولاراق سئنتاکسيس) له بيرليکده ديل بيليمي‌نين بوتون دال‌لاري سؤزجويه قاييدير. سؤزجوک‌لره دؤنمک اولقوسو چوخ اؤنملي و دؤنه- دؤنه دؤنمه‌لي اولاجاغيميز يئردير. سؤزجوک‌بيليمي(لئکسيکولوژيک) يالنيز بيرر سؤزجوک‌لرين آراشديرماسييلا دئييل، ائله‌جه ده بير باشا اولاراق ديلي ايشله‌دن اينسان‌لارلارين ايشلتديیي واحيدله اوغراشديغي اوچون اؤنمليدير....»
هر کس توضیحی در مورد این جملات ترکی آذربایجان دارد درصورت علاقه میتواند با ما در میان بگذارد.
من توضیحی غیر از این ندارم که این جملات یا نیم جملات «با زبان مردم ما بیگانه است». با این زبان نه می توان پیامی به مردم رساند و نه میتوان با روشنفکران زبان آذربایجان دیالوگ داشت. ..
بحث ادامه دارد