Anonymous گرامی،
به نظر من ائلیار عزیز خوب رعایت می کند. آنجا که شعر می گوید یا مناظری را توصیف می کند، به زبان ادبی می نویسد و آنجا که از قول قهرمان داستانش می نویسد، به زبان اوست.
نمی توان داستانی از اورمیه تعریف کرد و نوشت که قهرمان داستان گلت: "اوزن سریمه" یا اوزووه سریمه". آن وقت دیگر این قهرمان داستان اورمیه ای نیست. نمی توان در اورمیه نشست و نوشت که یک اورمیه ای گفت: "یوورت وئر" باید نوشت: "قاتیق ور".
در مورد استفاده از کلماتی که در باکو و استانبول و... استفاده می شود، به نظر من اگر این کلمات وارد فرهنگ مردم آذربایجان شده باشند، استفاده از آنها هیچ اشکالی ندارد و لزومی به تغییر آنها و به قول معروف، سره نویسی نیست ولی وارد ساختن مصنوعی کلمات به زبان ترکی آذربایجانی، به نظر من درست نیست.
شما اگر در آذربایجان به کسی بگویید "تامو"، مات و مبهوت به شما نگاه می کند و نمی داند که
وقتی کسانی بدون توجه به این مسائل از کلمات بیگانه و غیرمعمول استفاده می کنند، خواندن و فهمیدن آن برای من یکی بسیار دشوار و خسته کنده می شود. بویژه زمانی که هر کسی هم املای یک کلمه را آنگونه که خود می خواهد بنویسد.
این هم درست است که ما فرهنگستان زبان نداریم تا شیوه واحد نوشتاری داشته بداشیم. زمانی هم که بخواهیم با حروف عربی بنویسیم، به قول خودمان می شود "قاریشمیش که قاریشمیش"!
شیوه هایی را هم که "وارلیق" پیشنهاد می کند، به نظر من دهها اشکال دارد. حتی شیوه های پیشنهادی بهزادی هم همینطور.
واقعیت این است که حروف عربی هیچ سنخیتی با ویژگی های زبان ما ندارد.
یک نمونه دیگر از کلمات بیگانه:
سالها پیش در گاهنامه "تریبون" به کلمه "اوکئان" برخوردم. هر چه فکر کردم، معنی آن را متوجه نشدم. از جمله هم نمی شد به مفهوم آن دست یافت. در فرهنگهای ترکی و مغولی و "سنگلاخ" و دیوان الغات کاشغری و... به دنبال آن گشتم. پیدا نکردم. آن را به لاتین نوشتم و تلاش کردم از این راه معنی اش را پیدا کنم. وقتی انشاهای "ک" را به شیوه های مختلف نوشتم به ocean انگلیسی رسیدم و متوجه شدم که در سوئد "اوکئان" تلفظ می شود!!!
چه اشکالی دارد که از همان "اقیانوس" معمول و رایج در آذربایجان استفاده شود"