دوست بسیار عزیز، امیر تبریزی

دوست بسیار عزیز، امیر تبریزی گرامی،
من همانطوری که در کامنت اولم نوشته ام، مخالف سره نویسی هستم. من با بکار بردن کلمات بیگانه مخالف نیستم. با زبانهای بسیار نزدیک و به قول شما برادر و پسرعموهایمان هم مشکلی ندارم و مخالف ورود کلماتی از آنها به زبان خودمان نیستم.
حرف من این است که وقتی ما کلماتی را داریم که رایج هستند و مردم ما در محاورات خود به کار می گیرند و آنها را به آسانی می فهمند، چه لزومی دارد که کلماتی را جایگزین آنها بکنیم که در زبان ما رایج نیستند و مردم ما آنها را نمی فهمند؟