علیزاده ی گرامی،

اگر چیزی از قلم نیافتاده باشد این لیست بخشهای مختلف یک جامعه را نشان میدهد. در کل روشن میکند که- تقریباً و نظراً و با حساب تصوری ، 9 -دهم جمعیت آمادگی داشتن یک جامعه ی «دموکراتیک» را ندارند. تنها 1-دهم از چنین آمادگی برخوردارند.
البته گفتم که این یک حساب نه آماری بل «تصوری و احساسی» و در نهایت « تحلیلی تقریبی» ست.یعنی جامعه ما در کل
«عقب مانده» است. در این عقب ماندگی ما با ایده های دیروزی بیشتر درگیریم تا امروزی. براین اساس اندیشه های موجود در کامنت شما متعلق به این بخش 1-دهم نیست. بل به بخش 9-دهم تعلق دارد. دلیل:
در کامنت شماها
-«شعار مرگ» داده شده و خواهان «اعدام» است.
- انسان قبل از حکم دادگاه صلاحیت دار مجرم شناخته شده
- دادگاه قانونی با دادگاه پیش خودی عوضی گرفته شده
و...
براین اساس اندیشه ی این کامنت عقب مانده-دیروزی- و متعلق به جامعه ی دموکراتیک نیست. و به درستی بازتاب همین جامعه ی عقب مانده است که 9-دهم مردم اش دیروزی اند.
------
و اما موضوع «تواب» :
-کسی که از تواب شکایت قانونی دارد الزاماً باید شکایت خود را دردادگاه قانونی مطرح کند.
- نه شکایت قانونی ندارد و لی میخواهد « درد» را در پدیده ی تواب نشان دهد. می تواند بدون زدن اتهام به شخص مشخصی این درد را به صورت «مقاله-کتاب-داستان-شعر» بیان کند. اگر اشتباه نکنم این کار را اشرف دهقانی در کتابی که پیرامون همین موضوع نوشته انجام داده است.
-----
دو راه وجود دارد:
-راه اشرف دهقانی در کتابش(جدال با خاموشی
http://www.siahkal.com/publication/dar-jedal-ba-khamooshi-bakhsh-1.pdf )
-راه دادگاه قانونی
-----
-راه کسانی که در این کامنت آمده غلط است. چون «راه اتهام زنی و نقض حقوق بشر» است.