ائلیار عزیز،
همچنانکه در کامنت های قبلی هم نوشتم من چندان با نوشته های شما واژدر عزیز مشکلی ندارم.مساله ا ین است که زبان محاوره ای با زبان نوشتار ادبی فرق میکند.در زبان محاوره هر منطقه ای لهجه خاص خود را دارد.مثلا برای جمله از کجا می آیی در منطقه زنگان می گویند"هاردان گلیره ن" در مناطق اردبیل ومغان می گویند"هاردان گلییسن" در تبریز هم می گویند"هردان گلیسن" اینها همه اش لهجه مناطق هستند.ولی در نوشتار ادبی می نویسند" هاردان گلیرسن" منظور این است وبس.واما شما درست میگوید "اوزون سریمه" جمله ناقصی است درست این است که به گویم"اوزونو ویا اوزونی سریمه".اوزویون سریمه لهجه بخش های بزرکی از مناطق آذربایجان غربی است.واما موضوع مهم دیگر حساسیت بیش از حد شما نسبت به زبان های ترکی استانبولی وآذربایجان شمالی است.همانطور که قبلا هم نوشتم هر سه این زبان ها از یک خانواده زبانی ریشه گرفته اند منتها به دلایل
ائلیار عریر، نمونه نوشتار بعضی آدم های خاص را گه آورده اید در حقیقت نه شیوه نوشتاری استانبولی ونه آذربایجان شمال ونه جنوبی است. اینها به اصتلاح خودشان شیوه نوشتاری اختراعی خودشان است.سخن آخر اینکه خوشبختانه به دلیل مجاهدت وتلاش نویسنده گانی مثل شما ودیگران با وجودنداشتن آموزش به زبان مادری ونداشتن فرهنگستان زبان ترکی . پروسه تکامل زبان ترکی آذربایجانی در روند بهبود اسست وکاستی های موجود هم در زمان حل خواهد شد.