احمدی زاده عزیز،

احمدی زاده عزیز،
موضوع جالب «اورمیه نویسی» را مطرح کرده اید . درست است و حق با شماست.من از محیطی می نویسم که کمتر نوشته شده یا اصلا ننوشته اند.از محیطی می نویسم که دقیق به همه چیزش آگاهم. تقریبا همه ی کاراکترها از همین محیط اند و با همین لهجه. نمی توانم جملات تبریز یا اردبیل را در دهان آنها بگذارم. یا با جملات دیگرجاها صحبت کنند. کارم خراب میشود. امیدوارم در نوشته های دیگر کاراکترهای دیگر نقاط راهم مطرح کنم. آنوقت می توانند با لهجه ی خودشان حرف بزنند. داستان نویسی کار راحتی نیست.قهرمانی که اهل اردبیل است باید به لهجه ی اردبیل صحبت کند . و طرح او هم نیاز به شناخت این لهجه توسط نویسنده دارد.همینطور است دیگرجاها. عدم توجه به لهجه در داستان کار را خراب میکند.
آنچه به خود من بر میگردد خواه ناخواه لهجه ی نویسنده هم از نوشته اش پیداست.مثل شهریار در حیدربابا. در برخی مواقع نمی شود کاری کرد.