معمای گرامی و احمدی زاده ی عزیز،
در صحبت های شما «انتخاب نویسنده» آمده، برای این توضیحی بدهم:
- نویسنده در دنیای «جبر-اختیار» کار میکند. یعنی هم آزاد است و هم آزاد نیست. این عدم آزادی را «شرایط کاراکتر» تحمیل میکند. البته با انتخاب خود نویسنده. نویسنده به خودش بند میزند:
مثال: کاراکتر محلی ست. محلی بودن او باید به خواننده مشخص شود. نه نویسنده میخواهد او را در خارج از محل -در دنیای غیر محلی- که سمبل «همه جایی»ست انتخاب کند. بله. درست. اما این علامتهای دنیای غیر محلی را باید برای خواننده مشخص کند.
وگرنه نمی تواند«اعتماد»خواننده را به کاراکتر خود جلب کند.
مثلا کاراکتر اهل زنجان میتواند خصوصیات جهانی یا ایرانی یا شهری یا فقط آذربایجانی داشته باشد. یا یک کاراکتر «رویایی و فضایی» باشد. این آزاد انتخاب میشود و نویسنده «مجبور» است مشخصات یک دنیا یا چند دنیا را به خواننده «نشان» دهد.
همینطور است مسئله «رعایت و عدم رعایت گرامر» در متن. نویسنده وقتی خود حرف میزند -منهای لهجه اش- کتبی گراماتیک حرف میزند. اما می تواند گراماتیک حرف نزدن کاراکتر را در صحبت «نشان» دهد. یا نشان ندهد. و فقط لهجه را نشان دهد.
در حقیقت نویسنده از شرایط پیروی میکند که خود انتخاب میکند. وقتی هم انتخاب کرد مجبور است مسخصات دنیا را رعایت کند. نکند اعتماد خواننده قربانی میشود و اثر فلج .
اینها مربوط به اصولی ست که در ادبیات جهانی مرسوم است و مورد توجه.