ناصر دريادل عزیز،
من آنچه را می بینم بازتاب میدهم. شما را چنان دیدم که منعکس کردم. امیدوارم دید من غلط باشد و شما چنان نباشید که من بازتاب دادم. من شما را به عنوان یک انسان،هموطن، آینده ساز، در سعادت مشترکمان، دوست دارم. وقتی حرکت منفی می بینم خوب طبیعی ست که بخاطر زندگی و آینده ی جامعه یمان نمی توانم سکوت کنم. و بگویم ولش کن به من مربوط نیست. دوست ندارم شما را با حرکت منفی ببینم. بهر صورت آرزوی من آن است که شما چنان نباشید که من ملاحظه کردم و امیدوارم خطا از من باشد.
جامعه ما ، آینده ی همه یمان ، به انسانها یی نیاز دارد که واقعا از این همه مصیبت که نابودمان می کند، قدمی فراتر بگذارند. قبول کنیم که آینده را همین انسانهای موجود و نسلهای تازه خواهند ساخت. جامعه ما ،خودمان،فرهنگ جهان سومی ما، عقب مانده است و محبوریم با همین سرمایه حرکت کنیم و آینده سازی نماییم.
مجبوریم به بدیها و خوبی هایمان، به شکستهایمان با دید دیگری نگاه کنیم و نه با دید «میزنم-میکشم- خائن و دشمن». این دید این مقولات دیگر به درد ما نمی خورد. همه را 50 سال است امتحان میکنم.80 م فرزندان مادر ایران اند. گیرم بخشی قاتل و جنایت کارند. بخشی دزد و نمی دانم چه چه اند. خوب نمی شود که خوب و بد کرد و بدها را به دریا ریخت. یا نمی دانم چه کارکرد.
ما برای رهایی، برای آینده دید نو لازم داریم.ما همه یمان زخمی هستیم.نه از یک زاویه بل از صد زاویه خنجز خورده ایم.نه یک بخش جامعه بل اگثریت ملت. در این وضعیت نمی شود با «دید انتقام گیری» بجان هم بیافتیم.
ما در مسایل خود دو راه داریم :
-می بخشیم
- یا به دادگاه قانونی شکایت میکنیم.
به شاکی گفته شد به دادگاه مراجعه کند و منتظر جواب باشد.
گفته شد قانون سایت پخش اتهام را ممنوع کرده.
--------
خوب تبلیغات در سایت ادامه یافت و ما را هم دچار خطا نمود.به حیثیت سایت و ما لطمه زد.
-------
شاکی می تواند در بیرون از سایت هرچیز که درست میداند عمل کند. به ما مربوط نیست. ولی در سایت،نقض قانون سایت، لطمه زن به حیثیت ما، نمی شود. آدم خودش نباید راضی به این کار شود.
--------
در مورد مشکل « متهم و شاکی » من و سایت 30 سال پیش آنجا نبودیم که ببینیم موضوع چیست. تنها راه آن است که گفتیم «بروید دادگاه».
----------
شاکی قبل از جواب دادگاه آمده در «سایت» تبلیغات شروع کرده. و قانون سایت را نقض کرده. این برای ما قابل پذیرش نیست.
---------
از نظر ما متهم بدون حکم دادگاه بیگناه است. نمی توانیم اجازه دهیم به خودمان یا دیگران بیایند در سایت بیگناهی را گناهکار نشان دهند.
----------
شاکی می تواند تمام درد و رنج اش را بدون نام بردن از فردی مطرح کند. درسایت برای طرح درد همیشه باز بوده و هست. اما با رعایت قانون سایت.
--------
از نظر انسانی نمی توانیم در آزار و اذیت روحی یک فرد،یک خانواده ، نقض راحتی آنها، آزادی آنها شرکت کنیم.
--------
در ضمن هیچ کس نمی تواند به دیگری تعیین تکلیف کند که «چه کار بکند یا نه کند». بنا برین حرفهایی که طرف شاکی در این رابطه به دیگران میگویند «خطا»ست. هرکس خودش انتخاب میکند که چه بکند یا نکند. «دوران کدخدامنشی» سپری شده است. این فرهنگ لازم است دور انداخته شود.
--------
کاری که «طرف شاکی» در سایت کرد اسم اش را گذاشته «افشاگری» ، قانون سایت چنین کاری و نامی نمی شناسد.
سایت به مقوله «روشنگری» معتقد است و قانونش را هم بر اساس این مقوله گذاشته و «خود را مخالف پخش اتهام» خوانده است.
---------
امیدوارم با این توضیحات شرایط ما را کمی درک کنید. شماها می توانید در بیرون سایت کار خودتان را بکنید ولی سایت قانون دارد.
----------
سخن من از زاویه ی صحبت با جگرگوشه ، نوشته شده بود هر چند که تلخ باشد. اگر آزرده خاطرتان کرده ام پوزش میخواهم که چنین قصدی در کار نبود و تنها سخن از زاویه دوست داشتن عنوان شده بود. مثل برخورد والدین با چیزهای منفی جگرگوشه ی خود .
برای شما شادی و خرمی بهاران آرزو میکنم.
موفق باشید.