Skip to main content

خانم رازی گرامی

خانم رازی گرامی
Anonymous

خانم رازی گرامی
شما یا متوجه نکته نمی شوید و یا اینکه می خواهید آن را نادیده بگیرید.هر مشکلی با عقاید بنی طرف دارید، سر جای خود و می توانید آن را مستقل از این بحث مطرح کنید. من برداشت خود را نوشتم و هرگز به نیابت کسی سخن نگفته ام و نمی گویم. اما حرفم مستند به نوشته ی ایشان است:

خانم رازی گرامی
شما یا متوجه نکته نمی شوید و یا اینکه می خواهید آن را نادیده بگیرید.هر مشکلی با عقاید بنی طرف دارید، سر جای خود و می توانید آن را مستقل از این بحث مطرح کنید. من برداشت خود را نوشتم و هرگز به نیابت کسی سخن نگفته ام و نمی گویم. اما حرفم مستند به نوشته ی ایشان است: "برخی از دوستان سال نو شمسی را به من تبریک می گویند با تشکر از این دوستان و با شادباش این مناسبت به همه مللی که آن را جشن می گیرند باید به اطلاع دوستان برسانم که عید نوروز گرچه در بهترین وقت سال و هنگام آغاز رویش طبیعت قرار دارد اما عید ملی ملت عرب در ایران نیست. این به معنای آن است که از نظر تاریخی، فرهنگی و آداب و رسوم، این عید جایی در میان عیدها و جشن های ملی و مذهبی مردم عرب در ایران ندارد. در دهه های اخیر که اختلاط میان ملل ایران فزون تر و فرهنگ مسلط از طریق رسانه های دیداری و شنیداری بیشتر شد، معدودی از خانواده های عرب در اقلیم عربستان ایران (خوزستان) نیز برای خوشایند کودکان خود یا احترام به دوستان فارس شان اهتمامی در این زمینه نشان می دهند اما اکثریت مردم عرب این گونه نیستند. در واقع عید فطر مهمترین و اساسی ترین عید ملی و مذهبی ملت عرب در ایران است که با شکوه هر چه تمامتر برگزار می شود ."
من هیچگونه نفرتی در بیان این واقعیت نمی بینم. ایشان تشکر کرده اند و این عید را به همه مللی که آن را جشن می گیرند، تبریک گفته اند. به نظر می رستد که کسانی مانند شما هستند که که دچار تعصب و نفرت به "غیرخودی" شده اید زیرا نمی توانید یک واقعیت را برخلاف توهمات و پیشداوریهایتان هضم کنند.
شبهای مقدس پیش از سال نو در کشورهای مسیحی به تولد مسیح مربوط می شود. عید پاک هم مربوط می شود به صلیب کشیدن و رستاخیر مسیح. این را همه ی مسیحیان و لائیکهای غربی می دانند. جشن نوروز فعلی ایرانیان هم حامل نمادهای مذهبی زرتشتیان است. گرچه همه ی این آئینها ریشه های باستانی پیش از مذاهب تک خدائی داشته اند و بعدها با نمادهای آن مذاهب آمیخته شده اند و بسیاری ممکن است آن را در عرف سکولار برگزار کنند.
برای شخص من مسئله ی "ملی" بودن یا نبودن جشنی مهم نیست. آغاز بهار و نوروز را هم تابع "هویت ایرانی" نمی کنم. مشکل من در بنیاد با همین تعریفها و نسخه ها و کلیشه های تحمیلی است. چه چیز ایرانی هست و چه چیز انیرانی؟
مسئله ی جشن ملی "عید فطر" برای ملیت عرب هم از حوزه ی اختیار من و شما خارج است. شاید روزی این جامعه بتواند در مسیر آزادی و برابری این جشن را هم علیرغم مناسبتش سکولاریزه کند، و شاید هم اکنون هم ابعادی فرامذهبی پیدا کرده باشد. این را باید روشنفکران و اندیشمندان سکولار جامعه عرب ایران بررسی کنند.