عقب ماندگی جامعه ایران حد و مرزی ندارد:
خادمی گرامی
کاری ندارم به اینکه نظریات شما درست است یا نادرست. چون موضوع جداگانه ایست. اما با این موضوع که ادبیات شما
در این نوشته عقب مانده است کار دارم. اندکی فکر کنید و برخی از جملات خودتان را با نوشته ها و مقالات نویسندگان ایران مثل داریوش آشوری، آرامش دوستدار، رامین جهانبگلو، مهرانگیز کار و دیگران مقایسه کنید. منظورم سطح نوشته نیست ، بل ادبیات مورد استفاده است. آیا این نام بردگان هم مانند شما از همین ادبیات بهره میگیرند؟ یا مقالات سیاسی خبرگذاریهای مهم جهانی
هم از آن استفاده میکنند؟ پاسخ روشن است که نه! چرا این روش را بکارنمی برند؟ چون شایسته ی سیاست و تحقیق و زبان مقاله نیست. سخنان چارواداری که در زیر آمده و استفاده کرده اید شایسته زبان مقاله نیست.این ادبیات مربوط به 50 سال گذشته است:
- ملعون
-وطن فروش
-خائن
- پیر کفتار
-و غیره
اینکه به فلانی و بهمانی فحش بدهیم چیزی را حل میکند؟ آیا فکر نمی کنید زبان نوشته ی تحقیقی زبان تبلیغات و فحش نیست؟
آیا فکر نمی کنید این ادبیات بدرد بخور نیست و ضرورت دارد دور انداخته شود؟ آیا بهتر نیست ادبیات خود را با ادبیات دیگران مقایسه کنیم و روش و سخن خود را متین برگزینیم؟
من بسیار متاسفم که این موضوع را نه با یک نوجوان بل قلمزنی مثل شما که جهان دیده اید مطرح میکنم.
امید است روی ادبیات نوشته ی خود اندیشه کنید. و تغییر دهید. ساختن جامعه ی دموکراتیک نیاز به ادبیات متین دارد.
با این ادبیات تنها می توان دیکتاتوری تازه ای پیش آورد.نه چیز دیگر.