دوستان عزیز،

درست است که وضع بخشی از روشنفکران و سازمانهای سیاسی از زاویه ی پای بندی به سیاست و اخلاق و برخورد دموکراتیک نومید کننده است ولی این قسمتی از واقعیت موجود جامعه ی ماست. بخش دیگر چنین نیست به و یژه در داخل که حکومت را 36 سال است از نزدیک تجربه میکند و تاتوانسته از « آخوند گرایی سکولار و مذهبی» و ارزشها و رفتار هایش خود را رها کرده و به ارزشهای دموکراتیک توجه میکند.
من مطمئن هستم تشکلهای مدنی و سیاسی که در فضای باز سیاسی خود را نشان خواهند داد- تشکلهای صنفی زحمتکشان جامعه، فرهنگی ها، دانشجویان و زنان و غیره آن کیفیت دموکراتیک را خواهند داشت که امید ایجاد کنند و نوید بهار جامعه را بدهند.
نباید کل جامعه را با روشنفکران و جریانهای سیاسی قدیمی یکی گرفت.
در فضای باز نیروی جوان و دموکرات به این عقب ماندگان خواهند خندید.
جامعه ایران گرچه جهان سومی ست. گرچه روشنفکران عقب مانده