آیا نوشته ی محمد امين رياحی خویی، تحت عنوان "ملاحظاتی درباره ی زبان كهن آذربايجان" مقاله ای علمی است؟
مشخصات عمومی و نسبی یک مقاله ی علمی چیست؟
مقاله ی مورد بحث شامل 3 قسمت است:
-عنوان-متن-منابع.
-------
نوشته فاقد «دیباچه» ی مستقیم است. من هم از آن صرف نظر میکنم. و پاراگراف اول را به عنوان « مقدمه» در نظر میگیرم:
دردیباچه مسئله ی نویسنده «ابهاماتي در چند نكته » است. از سابقه ی ابهامات و تعریف موضوع چیزی نیست. و از اهمیت آن هم چیزی نمیگوید. اما خوب خیال بافی و آینده دانی میکند:
«پژوهندگان آينده نيز نمونه هاي بيشتري از آن زبان از لابلاي متنهاي نادر خطي (كه بعدا شناخته خواهد شد) يا از محاورات متداول در گوشه و كنار (اگر گذشت روزگار بگذارد و زبان رسمي كشور و لهجه هاي محلي دور و بر امان دهند و آنها را از ميدان به در نكنند) كشف و منتشر خواهند كرد، و بحث و تامل بيشتر، موضوع را روشنتر
- بدون ارائه ی فاکت مینویسد«رساله «آذري، يا زبان باستان آذربايجان» نوشته كسروي تبريزي كه نخستين چاپ آن در 1304 شمسي منتشر شد و بعدها مكرر به چاپ رسيد، بي ترديد يكي از ارزنده ترين كارهاي او و اساسي ترين كشف و تحقيق در اين زمينه است كه به زبانهاي ديگر هم ترجمه شده و مورد قبول عالم علم قرار گرفته است...»
سئوال : کدام زبانها؟ مورد قبول کدام عالمان علم؟ نیامده است!
آیا این است مشخصات دیباچه ی یک مقاله ی علمی؟ خیالبافی. سخنگویی بدون ماکت؟ غیبت استدلال؟
-«اساسي ترين كشف و تحقيق».
چه چیزی کشف شده؟ متد تحقیق چه بود؟ چیزی نیامده است. فقط «ادعا»ست. مشخصه:« ادعای خالی» ست.
- آیا ابیات به اصطلاح «آذری» شیخ صفی، آذری ست یا گیلکی؟ که کسروی از معنی کردن آنها درمانده است؟ این است کشف کسروی؟ یا چیز دیگری هست؟
-نویسنده با تحقیق بیگانه است. با پیش فرض «کشف بزرگ درست- شاهکار بیماند» وارد آزمایشگاه شده و فراموش کرده «اعتقادات» خود را پشت در جابگذارد. مشخصات مقاله علمی چنین است!
کوتاه کنم نوشته ی این آقا از آغاز تا پایان فاقد مشخصات یک مقاله ی علمی ست. با 70 من چسب اوهو هم به علم نمی چسبد.
-این نوشته را تنها می توان به عنوان یک نظر تبلیغی دید و نه بیشتر. که هیچ مشکل علمی را نه مطرح کرده-نه تحقیق نموده- و نه در پی حل اش برآمده است.