با راکت های معروف دهه های اخیر GJD نه تنها ایران، بل هر کشوری را که اربابان جهان بخواهند تجزیه میکنند.
درست است که این کار به راحتی تقسیم پنیر سرسفره نیست ولی حداقل به راحتی محو یوگسلاوی هست.
براین اساس است که «لابی های مرتجع و وابسته »به اربابان جهانی، اینجا و آنجا به دنبال افرادی از این و آن گنگره موس-موس میکنند. تا امکان تهیه ی راکت های یاد شده را فراهم کنند.
البته این راکتها در جایی کاربرد دارند که جامعه «چند ملیتی باشد و تحت تبعیض های گوناگون». مثل ایران و یوگسلاوی و سوریه و غیره. و آماده برای گذشتن از رودخانه های «خون».
GJD کوتاه شده ی «گروه سازی-جنگ داخلی-دخالت خارجی» است. امروزی شده ی همان فرمول قدیمی «اختلاف بیانذار-حکومت کن» است. که کهنه شده است و وضعیت را دقیق بیان نمی کند.
راه خنثی سازی این راکتها « پذیرش حقوق ملیتهای مختلف و اجرای برابری و فدرالیسم» است.
سیاست در ایران باید انتخاب کند. برابرحقوقی یا تجزیه. البته تجزیه به موافقت اربابان بستگی دارد. بدون اجازه ی آنها نمی شود کاری کرد.
اینکه جنگ طلبان جهانی تشنه ی نفت ایران در وضعیت «مناسب» اقدام به پرتاب راکتهای مذکور نمایند احتمالش زیاد است.
به نظر من نباید با حقوق ملیتها برای استقرار جمهوری فدرال ایران عناد ورزید. با انبارهای دینامیت خردمندانه نیست که بازی کرد.
اما دریغا که سرنوشت جهان را نه خرد بل همیشه جنون تعیین کرده است.هیچ بعید نیست که باز ایران گرفتاراین جنون و طاعون شود. به ویژه که نیم قرن است «خرد زنگ»زده است.