ادامه:

برآید.وگرنه نمی تواند راه بجایی ببرد.

-در مورد اندیشه ی نویسنده ی این مقاله باید بگویم «اشکالات سطحی» مطرح میکند. مشکل ما با این چیزها حل نمی شود.
چکار میتوان کرد؟
-انتخاب استراتژی-تاکتیک درست
-کسب فرهنگ دموکراتیک
-ایجاد همبستگی با همه نیروهای رفع تبعیض
-پیوند زدن جنبش حق طلبانه ی آذربایجان با دیگر جنبشها در کل ایران.
-ارتقاء دانش و تجربه سیاسی عملی
-درک ارتباط جنبش آذربایجان با جنبش دموکراسی خواهی و عدالت طلبانه در کل ایران.
-رد تئوریهای رایج ناسیونالیستی و ماجراجویانه .
-وچیزهای دیگر.... که در مقالاتم توضیح داده ام.
------
درکل این نظریات را می توانم پیشنهاد کنم:
1- فدرالیسم آری- جدایی نه! شعار استقلال بسیار زود رس است و بدین دلیل ماجراجویانه.اما استقلال طلبان هم آزاد اند.
2- همه ی حقوق آری-ناسیونالیسم نه! مشکل ما کسب حقوق است. با ترکسزم و غیره پیوند فکری لازم نداریم.
3- آذربایجان آری- جمهوری آذربایجان نه! مسایل مربوط به آنطرف آراز تا پیروزی مشکل ما نیست.
4- پیروزی آذربایجان به تنهایی ممکن نیست. پس «پیش به سوی همبستگی با همه ی جنبشهای مترقی در دیگر نقاط ایران». مثل حرکات دموکراتیک-مدنی-دموکراسی خواهانه- رفع تبعیض- عدالت اجتماعی خواهانه و غیره.بدون توجه به ملیت.
5- هر فرد و نیرویی که در ایران حقوق سه گانه ی ما را به رسمیت می شناسد متحد طبیعی ماست(حقوق فرهنگی-سیاسی-اقتصادی).
6- ایجاد همبستگی لازم با استقلال طلبان در چهار چوب استراتژی خود.
7-ایجاد جبهه ی متحد رفع تبعیض آذر بایجان(از فدرالیستها-استقلال طلبان-چپ آذربایجان).درخارج. و موضع گیری مشترکت در مسایل عمومی آذربایجان.
8-همبستگی با تشکلهای مترقی مدنی -سیاسی ملتهای خارجی آری - با دولتها نه!
9- لابیگری مترقی با حفظ استقلال درمجالس دولتهای حامی حقوق بشر-یا جهانی آری -لابیگری ارتجاعی که ناقض استقلال عمل ماست نه!
10- شیوه ی کسب حقوق مسالمت آمیزو خشونت گریز است.