مسئله ملی :
1-سر انجام دوستان، به راه حل درست مسئله ملی در ایران، برپایه ی حق تعیین سرنوشت -اندیشه ی دیرین چپ- رسیدند. اما 36 سال دیر. ولی با این همه باز گام بسیار مثبتی در تنظیم تئوری حل مشکل است. ترکیب «اتحاد و استقلال ملیتها» یا وحدت با حفط کثرت، از راه فدرالیسم خود ویژه ی ایران؛ گشایش بن بست مسئله ی ملی در ایران است. راهی ست که من در مقالات متعدد آنرا توضیح داده ام. از این زاویه خوشحالم که حداقل دوستان نظری هم که شده به این نتیجه رسیدند.
اصلاح-انقلاب:
2- گام دیگری که ضرورت دارد سازمان از نظر تئوری بردارد، ارائه ی درک درست از «رابطه ی اصلاح و انقلاب» یا «جزء و کل» یا عمده و غیر عمده ، است. سازمان هنوز در سیاست خود بین اصلاح و انقلاب نتوانسته عملا رابطه درستی ایجاد کند. بدیهی که اصلاح «جزء» است و «انقلاب» کل. یا اصلاح فرع است و انقلاب اصل.
3- امید است دوستان هم به این نتیجه برسند. و زحمت نوشتن مقالات در این زمینه را از دوش من و امثال من کم کنند. امید است در تشکل بزرگ چپ یا در گنگره این مشکل نیز حل شود.
دوستان متاسفانه هنوز در «موضع حمایت از اصلاح اند. در صورتی که موضع درست همیشه اعتراض به سطحی بودن اصلاح است».
دوستان هنوز از «پیوند متقابل انقلاب و اصلاح» عاجزاند. و این اشکال اساسی مهم درسیاست سازمان است که لازم است تصحیح شود.
4-سیاست تحول طلبی
این سیاست که نتیجه ی درک نادرست از رابطه ی متقابل اصلاح و انقلاب است سازمان را عملا به «حمایت چی اصلاحات» تبدیل کرده است.وظیفه سازمان «حمایت چی» بودن نیست «اعتراض چی» بودن است. هم در دیکتاتوری و هم دردموکراسی.
یک سازمان چپ دموکرات «اعتراض چی دائمی» ست. چرا که رفاه و آسایش و آزادی مردم را پایانی نیست. حتی بعد از قطع «استثمار انسان از انسان» در سطح جهانی.
شاقول سیاست درست در مقابل حکومت «اعتراض دائمی» است. شاقول سیاست درست در رابطه با مردم «اشک و شادی کودکان ایران و جهان» است. یا «غم و شادی» آنان. این شاقول ها وظیفه دارند همیشه کارکنند. سازمان بدون شاقول بنای بدون شاقول است. که دیوار را کج بنا میکند.
این که هر گام اصلاحی خوب است دلیل حمایت چی بودن نمی تواند باشد. قدم مثبت وظیفه ی حکومت است. و نیازی به حمایت ندارد. نیاز به طرح و حمایت گامهای اساسی هست که از عهده ی حکومت خارج است. و ظیفه ی نیروی انقلابی یا خواهان تغییر اساسی طرح این گامها و پیش بردن این سیاست است. لطف کنید یک گام دیگر به پیش بگذارید و از «حمایت چی» به
«اعتراض چی» برسید. این شایسته ی شماست.
این چند کلمه پیام من به کنگره ی سازمان است. و با آرزوی موفقیت برای آن.