جای پاسخ به پرگویی ها و حرف

ظاهراَ شاه بیت مقاله ایشان ترجمه ی گفته ی ابن حوقل است. آقای دکتر می نویسد :
«باید دانست که معنی "تجمعهم (تجمعه)" در متن بالا «جمع آمدن آنها باهم» است و یعنی آذربایجانیها و ارمنیهائی که به هم میرسیدند چون زبان مادری همدیگر را نمی فهمیدند با هم به فارسی ویا عربی صحبت میکردند و نه اینکه آنها در آذربایجان و ارمنستان با خودی و میان خودشان. به عین هندیان ساکن ایالات و اخیرا کشورهای مختلف شبه قاره هند که بجهت نا آشنایی به زبانهای مادری یکدیگر میتوانستند با هم (در قرون اخیر ) به انگلیسی صحبت کنند.»

از آقای دکتر می پرسم : اگر زبان مردم آذربایجان ، غیر از زبان فارسی بود ( با توجه به این که اکثریت مردم این منطقه آذری بودند و ارامنه در اقلیت بودند ) می بایست ، زبان واسطه ، همان زبان آذری می بود؛ نه زبان فارسی .
یعنی، برای ارمنی ها ، که با آذری ها در یک منطقه زندگی می کرد، ساده تر آن بود که زبان آذری را بیاموزند ، نه زبان فارسی . برای آذری ها هم راحت تر آن بود که به زبان خودشان با ارمنی ها گفت و گو کنند. نه این که زبان فارسی را بیاموزند.
حکایت حرف های آقای قابوسی ، حکایت ِ « خود گویی و خود خندی » است. خودشان می برند و خودشان می دوزند و از پیش قاضی ( که خودشان باشند ) راضی بر می گردند و ادعای عالِم بودن هم می کنند . فعلاَ همین !